แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยบุกรุกที่ดินโจทก์แต่ในทางพิจารณาโจทก์นำสืบไม่ได้ว่าจำเลยเริ่มบุกรุกที่ดินของโจทก์ในเวลากลางวันหรือกลางคืนจึงฟังให้เป็นคุณแก่จำเลยว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปในที่ดินของโจทก์ในเวลากลางวันความผิดฐานบุกรุกเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่จำเลยเข้าไปรบกวนการครอบครองที่ดินของโจทก์ส่วนการที่จำเลยครอบครองที่ดินต่อมาเป็นเพียงผลของการบุกรุกไม่ใช่เป็นความผิดต่อเนื่องการกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา362บทเดียวหาเป็นความผิดตามมาตรา365(3)อีกบทหนึ่งไม่ซึ่งมาตรา366บัญญัติว่าเป็นความผิดอันยอมความได้อายุความฟ้องร้องตามมาตรา95ต้องอยู่ภายใต้บังคับของมาตรา96ผู้เสียหายต้องร้องทุกข์ภายในสามเดือนนับแต่วันรู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำผิดมิฉะนั้นขาดอายุความโจทก์มาร้องทุกข์เมื่อวันที่7พฤษภาคม2534ทั้งๆที่ทราบเรื่องจำเลยบุกรุกตั้งแต่ต้นปี2526คดีของโจทก์จึงขาดอายุความตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา96
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2526 ถึงวันที่7 พฤษภาคม 2534 ทั้งเวลากลางวันและกลางคืนติดต่อกัน จำเลยเข้าไปเพื่อถือการครอบครองอสังหาริมทรัพย์นั้นทั้งแปลง อันเป็นการรบกวนการครอบครองอสังหาริมทรัพย์ของผู้เสียหายโดยปกติสุข ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362, 365
จำเลยให้การปฏิเสธ
ระหว่างพิจารณา นางสาวอักษรรัตน์ สังฆรักษ์ ผู้เสียหายยื่นคำร้องขอเข้าร่วมเป็นโจทก์ ศาลชั้นต้นอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 365(3) ประกอบ 362 ลงโทษจำคุก 1 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาตามฎีกาของโจทก์ว่า คดีโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ ข้อเท็จจริงรับฟังเป็นยุติได้ว่า โจทก์ร่วมเป็นเจ้าของที่ดินโฉนดเลขที่ 18136 จำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกสร้างบ้านในที่ดินของโจทก์ร่วมซึ่งตามฟ้องและทางนำสืบของโจทก์ ปรากฏว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปตั้งแต่เมื่อปี 2526 และอยู่ต่อมาจนปัจจุบันเห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการเข้าไปถือการครอบครองที่ดินของโจทก์ร่วม แต่ในทางพิจารณาโจทก์และโจทก์ร่วมนำสืบไม่ได้ว่าจำเลยเริ่มบุกรุกที่ดินของโจทก์ร่วมในเวลากลางวันหรือกลางคืนเมื่อเป็นดังนี้จึงฟังให้เป็นคุณแก่จำเลยว่า จำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกสร้างบ้านในที่ดินของโจทก์ร่วมในเวลากลางวัน ซึ่งความผิดฐานบุกรุกนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่จำเลยเข้าไปรบกวนการครอบครองที่ดินของโจทก์ร่วม ส่วนการที่จำเลยครอบครองที่ดินดังกล่าวต่อมาเป็นเพียงผลของการบุกรุกเท่านั้น การกระทำของจำเลยจึงไม่ใช่เป็นความผิดต่อเนื่องตราบเท่าที่จำเลยยังถือการครอบครองที่ดินของโจทก์ร่วม การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362 บทเดียว หาเป็นความผิดตามมาตรา 365(3) อีกบทหนึ่งไม่ ซึ่งมาตรา 366 บัญญัติว่า เป็นความผิดอันยอมได้ อายุความฟ้องร้องตามมาตรา 95 นั้น ต้องอยู่ภายใต้บังคับของมาตรา 96 ด้วย กล่าวคือ ผู้เสียหายต้องร้องทุกข์ภายในสามเดือนนับแต่วันรู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำผิด มิฉะนั้นขาดอายุความคดีนี้ได้ความจากโจทก์ร่วมเองว่า โจทก์ร่วมเพิ่งมาร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 2534 ทั้ง ๆ ที่โจทก์ร่วมทราบเรื่องจำเลยบุกรุกที่ดินของโจทก์ร่วมแล้วตั้งแต่ต้นปี 2526คดีของโจทก์จึงขาดอายุความตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 96
พิพากษายืน
