แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์และโจทก์ร่วมนำสืบไม่ได้ว่าจำเลยเริ่มบุกรุกเข้าไปปลูกสร้างบ้านในที่ดินของโจทก์ร่วมในเวลากลางวันหรือกลางคืนจึงฟังให้เป็นคุณแก่จำเลยว่าจำเลยบุกรุกในเวลากลางวันและความผิดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่จำเลยบุกรุกเข้าไปส่วนการครอบครองที่ดินดังกล่าวต่อมาเป็นเพียงผลของการบุกรุกไม่ใช่เป็นความผิดต่อเนื่องจึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา362บทเดียวหาเป็นความผิดตามมาตรา365(3)อีกบทหนึ่งไม่โจทก์ร่วมร้องทุกข์วันที่7พฤษภาคม2534ทั้งที่ทราบเรื่องแล้วตั้งแต่ต้นปี2526คดีโจทก์จึงขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ว่า เมื่อ ระหว่าง วันที่ 1 มกราคม 2526 ถึง วันที่7 พฤษภาคม 2534 ทั้ง เวลา กลางวัน และ กลางคืน ติดต่อ กัน จำเลยเข้า ไป ใน ที่ดิน โฉนด เลขที่ 18136 อันเป็น อสังหาริมทรัพย์ ของนางสาว อักษรรัตน์ สังฆรักษ์ ผู้เสียหาย เพื่อ ถือ การ ครอบครอง อสังหาริมทรัพย์ นั้น ทั้ง แปลง เป็น เนื้อที่ 72 ตารางวา เศษ และ จำเลยปลูกสร้าง บ้าน เพื่อ พัก อาศัย ใน ที่ดิน แปลง ดังกล่าว ด้วย อันเป็น การรบกวน การ ครอบครอง อสังหาริมทรัพย์ ของ ผู้เสียหาย โดยปกติสุขขอให้ ลงโทษ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362, 365
จำเลย ให้การ ปฏิเสธ
ระหว่าง พิจารณา นางสาว อักษรรัตน์ สังฆรักษ์ ผู้เสียหาย ยื่น คำร้องขอ เข้าร่วม เป็น โจทก์ ศาลชั้นต้น อนุญาต
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย มี ความผิด ตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 365(3) ประกอบ 362 ลงโทษ จำคุก 1 ปี
จำเลย อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ ภาค 3 พิพากษากลับ ให้ยก ฟ้องโจทก์
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “พิเคราะห์ แล้ว มี ปัญหา วินิจฉัย ตาม ฎีกา ของโจทก์ ว่า คดี โจทก์ ขาดอายุความ หรือไม่ ข้อเท็จจริง รับฟัง เป็น ยุติได้ว่า โจทก์ร่วม เป็น เจ้าของ ที่ดิน โฉนด เลขที่ 18136 ตำบล คลัง (ปากนคร) อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัด นครศรีธรรมราช จำเลย บุกรุก เข้า ไป ปลูกสร้าง บ้าน ใน ที่ดิน ของ โจทก์ร่วม ซึ่ง ตาม ฟ้องและ ทางนำสืบ ของ โจทก์ ปรากฏว่า จำเลย บุกรุก เข้า ไป ตั้งแต่ เมื่อปี 2526 และ อยู่ ต่อมา จน ปัจจุบัน เห็นว่า การกระทำ ของ จำเลย เป็นการ เข้า ไป ถือ การ ครอบครอง ที่ดิน ของ โจทก์ร่วม แต่ ใน ทางพิจารณาโจทก์ และ โจทก์ร่วม นำสืบ ไม่ได้ ว่า จำเลย เริ่ม บุกรุก ที่ดิน ของโจทก์ร่วม ใน เวลา กลางวัน หรือ กลางคืน เมื่อ เป็น ดังนี้ จึง ฟัง ให้ เป็นคุณ แก่ จำเลย ว่า จำเลย บุกรุก เข้า ไป ปลูกสร้าง บ้าน ใน ที่ดิน ของโจทก์ร่วม ใน เวลา กลางวัน ซึ่ง ความผิด ฐาน บุกรุก นี้ เกิดขึ้น ตั้งแต่ครั้งแรก ที่ จำเลย เข้า ไป รบกวน การ ครอบครอง ที่ดิน ของ โจทก์ร่วมส่วน การ ที่ จำเลย ครอบครอง ที่ดิน ดังกล่าว ต่อมา เป็น เพียง ผล ของ การบุกรุก เท่านั้น การกระทำ ของ จำเลย จึง ไม่ใช่ เป็น ความผิด ต่อเนื่อง ตราบเท่าที่ จำเลย ยัง ถือ การ ครอบครอง ที่ดิน ของ โจทก์ร่วม การกระทำ ของ จำเลยเป็น ความผิด ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362 บท เดียว หา เป็นความผิด ตาม มาตรา 365(3) อีก บทหนึ่ง ไม่ ซึ่ง มาตรา 366 บัญญัติ ว่าเป็น ความผิดอันยอมความได้ อายุความ ฟ้องร้อง ตาม มาตรา 95 นั้นต้อง อยู่ ภายใต้ บังคับ ของ มาตรา 96 ด้วย กล่าว คือ ผู้เสียหาย ต้องร้องทุกข์ ภายใน สาม เดือน นับแต่ วัน รู้ เรื่อง ความผิด และ รู้ตัวผู้กระทำผิด มิฉะนั้น ขาดอายุความ คดี นี้ ได้ความ จาก โจทก์ร่วม เอง ว่าโจทก์ร่วม เพิ่ง มา ร้องทุกข์ ต่อ พนักงานสอบสวน เมื่อ วันที่ 7 พฤษภาคม2534 ทั้ง ๆ ที่ โจทก์ร่วม ทราบ เรื่อง จำเลย บุกรุก ที่ดิน ของ โจทก์ร่วมแล้ว ตั้งแต่ ต้น ปี 2526 คดี ของ โจทก์ จึง ขาดอายุความ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 96 ที่ ศาลอุทธรณ์ ภาค 3 พิพากษายก ฟ้องโจทก์ นั้น ชอบแล้ว ฎีกา ของ โจทก์ ฟังไม่ขึ้น ”
พิพากษายืน
