คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2264/2521

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ คำว่า มี หมายความว่า มีกรรมสิทธิ์หรือมีไว้ในครอบครอง และคำว่า ครอบครอง นั้น มิได้บัญญัติให้มีความหมายเป็นพิเศษจึงต้องถือว่าต้องมีเจตนายึดถือเพื่อตน ทั้งนี้ตามหลักกฎหมายทั่วไป
การที่ปืนของกลางอยู่ที่บ้านจำเลยโดยเจ้าของปืนนำมาฝากบุตรภรรยาจำเลยไว้ชั่วคราว และลืมทิ้งไว้โดยเจ้าของยังมิได้มารับคืนไป จำเลยเป็นแค่เพียงยึดถือไว้แทนเจ้าของเท่านั้น มิได้ยึดถือเพื่อตน แม้การยึดถือปืนจะมีระยะเวลา 3 – 4 วัน มิใช่เพียงชั่วขณะหนึ่ง แต่เมื่อไม่มีพฤติการณ์เศษที่จะแสดงให้เห็นว่าจำเลยมีเจตนายึดถือเพื่อตน จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยเป็นผู้ครอบครองปืนของกลางอันเป็นความผิดตามฟ้อง

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับจำเลยในคดีอื่นร่วมกับมีปืนคาร์ไบน์ ๑ กระบอก อันเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และจำเลยมีอาวุธปืนลูกซองยาว ๒ กระบอก ปืนแก๊ปยาว ๑ กระบอก และชิ้นส่วนของอาวุธปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต กับตั้งโรงงานประกอบซ่อมแซมเปลี่ยนลักษณะอาวุธปืนของบุคคลอื่นสำหรับการค้าของจำเลยโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ ริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่ามีชิ้นส่วนอาวุธปืนตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นฟังว่า ข้อหามีปืนคาร์ไบน์ จำเลยได้รับยกเว้นโทษตามคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ ๑๒ พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๗, ๗๒ พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.๒๕๑๗ มาตรา ๓ ฐานมีปืนลูกซองยาวและปืนแก๊ปยาวตามฟ้องข้อ ข.ค.ง. จำคุกกระทงละ ๖ เดือน ฐานมีชิ้นส่วนอาวุธปืนตามฟ้องข้อ จ. จำคุก ๔ เดือน รับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง จำคุก ๒ เดือน รวมจำคุก ๑ ปี ๘ เดือน ยกฟ้องข้อ ก.และ ฉ.ริบของกลางเฉพาะปืนแก๊ปยาวและชิ้นส่วนอาวุธปืนตามฟ้องข้อ ง.จ. ส่วนปืนลูกซองยาวตามฟ้องข้อ ข.ค. เป็นปืนมีทะเบียนแล้ว ไม่ริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องข้อหามีปืนลูกซองยาวและปืนแก๊ปยาวตามฟ้องข้อ ข.ค.ง. ด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ปืนลูกซองยาวกระบอกหนึ่งเป็นของนายฉลวยนำมาฝากบุตรจำเลยไว้ ปืนลูกซองยาวอีกกระบอกหนึ่งเป็นของนายบุญเชิดนำมาลืมทิ้งไว้ที่บ้านจำเลย ส่วนปืนแก๊ปยาวนั้น นายสถาพรบุตรนายฟองเจ้าของปืนได้นำมาฝากภรรยาจำเลยไว้ แล้ววินิจฉัยว่า พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ คำว่า มีหมายความว่า มีกรรมสิทธิ์หรือมีไว้ในครอบครอง และคำว่า ครอบครอง นั้น มิได้บัญญัติให้มีความหมายเป็นพิเศษ จึงต้องถือว่าต้องมีเจตนายึดถือเพื่อตน ทั้งนี้ตามหลักกฎหมายทั่วไป การที่ปืนลูกซองยาวและปืนแก๊ปยาวของกลางอยู่ที่บ้านจำเลยโดยเจ้าของปืนนำมาฝากบุตรภรรยาจำเลยไว้ชั่วคราว และลืมทิ้งไว้โดยเจ้าของยังมิได้มารับคืนไป จำเลยเป็นแต่เพียงยึดถือไว้แทนเจ้าของเท่านั้น มิได้ยึดถือเพื่อตนถึงแม้ว่าการยึดถือปืนของกลางจะมีระยะเวลา ๓ – ๔ วัน มิใช่ยึดถือเพียงชั่วขณะหนึ่ง แต่เห็นว่า คดีไม่มีพฤติการณ์พิเศษที่จะแสดงให้เห็นไปในทางว่าจำเลยมีเจตนายึดถือเพื่อตน จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยเป็นผู้ครอบครองปืนลูกซองยาวยและปืนแก๊ปยาวของกลางอันเป็นความผิดตามฟ้อง
พิพากษายืน.

Share