แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พกปืนและกระสุนปืนคนละกระเป๋าเสื้อพาไปในถนนหลวงโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เป็นผิดตาม พ.ร.บ.แก้ไขอาญามาตรา 2 และจะอ้างว่าเพื่อป้องกันตัวและทรัพย์เป็นข้อแก้ตัวไม่ได้ คำว่าอาวุธและสาตราวุธไม่มีความหมายต่างกันในกฎหมายลักษณอาญา
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยพกปืนเมาเซอร์ขนาดเล็กซึ่งจำเลยมีไว้โดยได้รับอนุญาตไปตามถนนหลวงแลที่ประชุมชนโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน จำเลยแก้ตัวว่าพกไปเพื่อป้องกันชีวิตร์และทรัพย์ เพราะจำเลยมีเงินไป ๑๓๐๐ บาทเศษเพื่อหาซื้อของ
ศาลเดิมฟังว่าปืนไม่ได้บรรจุกะสุนเป็นเพียงอาวุธไม่ใช่สาตราวุธ ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๓๕ ข้อ ๒ ที่แก้ไขเปลี่ยนแปลง ร.ศ.๑๒๙
ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยพกปืนบรรจุกะสุนและวินิจฉัยว่าแม้จำเลยเก็บกะสุนปืนไว้คนละกะเป๋าเสื้อก็ดี จำเลยก็อาจเอาใส่กันเข้าแล้วยิงได้ คงได้ชื่อว่าพกปืนไปดุจกัน ส่วนคำว่า “อาวุธ” และ “สาตราวุธ” ไม่มีความหมายต่างกันตามกฎหมายลักษณอาญา ในกรณ๊เช่นนี้เมื่อจำเลยไม่ขออนุญาตต่อเจ้าพนักงานตามกฎหมายแล้วจำเลยจะอ้างข้อป้องกันตัวและทรัพย์ไม่ได้จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
นข้อที่จะหลดพน
