แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องบรรยายคำร้องว่า เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีหนังสือยืนยันหนี้ไปยังผู้ร้อง และผู้ร้องได้รับหนังสือเมื่อวันที่ 10มีนาคม 2531 ครบกำหนดที่ผู้ร้องจะต้อง คัดค้านต่อศาลภายใน 14 วันในวันที่ 24 มีนาคม 2531 แต่ ผู้ร้องมายื่นคำร้องคัดค้านต่อ ศาลในวันที่ 8 เมษายน 2531 ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกินกำหนดเวลาที่ต้องยื่นคำคัดค้าน ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำร้องคัดค้าน จึงชอบด้วย กฎหมายแล้วและถือ ว่าไม่มีคำร้องคัดค้านที่ยื่นต่อศาลเมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านเพื่อให้เห็นว่าผู้ร้องยื่นคำร้องคัดค้านภายในกำหนดเวลาตามกฎหมาย จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้อง แก้ไข ที่ศาลชั้นต้นไม่รับคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านจึงชอบด้วย กฎหมาย.
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2531 ว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของสหกรณ์การเกษตรชาวไร่ยาสูบลานนาไทย จำกัด ลูกหนี้(จำเลย) มีหนังสือลงวันที่ 10 มีนาคม 2531 ยืนยันให้ผู้ร้องชำระหนี้เงินทดรองค่าใบยาแห้งจำนวน 101,259 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละ 12 ต่อปี เพราะชำระหนี้ค่าปุ๋ยจำนวน 123,825.25 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 15 ต่อปี นับแต่วันที่ 6 พฤศจิกายน 2524จนกว่าจะชำระเสร็จ โดยให้ผู้ร้องนำเงินไปชำระให้แก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ภายในกำหนด 14 วัน นับแต่วันที่ได้รับหนังสือ ซึ่งครบกำหนดในวันที่ 24 มีนาคม 2531 ผู้ร้องจึงมายื่นคำร้องคัดค้านว่าผู้ร้องไม่ได้เป็นหนี้จำเลยเนื่องจากสัญญาที่ทำขึ้น คู่สัญญามีเจตนาลวงเพื่อเป็นการเพิ่มทรัพย์สินให้แก่จำเลยในรูปลูกหนี้ทางการค้าไม่ประสงค์จะผูกพันกัน และหนี้ดังกล่าวขาดอายุความแล้ว
ศาลชั้นต้นงดไต่สวนและมีคำสั่งว่า ผู้ร้องคัดค้านการยืนยันหนี้ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เกิน 14 วัน ตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 มาตรา 119 จึงไม่รับคำคัดค้าน คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด
ต่อมาวันที่ 29 เมษายน 2531 ผู้ร้องยื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านว่า เนื่องจากผู้ร้องพิมพ์คลาดเคลื่อนเพราะเข้าใจผิดเกี่ยวกับวันที่ผู้ร้องรับหนังสือ ไม่ใช่วันที่ 10 มีนาคม 2531 ขอแก้ไขเป็นว่า วันที่ 26 มีนาคม 2531 มีเจ้าหน้าที่นำหนังสือไปปิดไว้ ซึ่งจะครบกำหนด 14 วัน ในวันที่ 10 เมษายน 2531 ฉะนั้น คำร้องคัดค้านของผู้ร้องที่ยื่นเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2531 จึงไม่พ้นกำหนดระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด
ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลสั่งไม่รับคำคัดค้าน จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้องแก้ไข ให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อผู้ร้องบรรยายมาในคำร้องว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีหนังสือยืนยันหนี้ไปยังผู้ร้อง และผู้ร้องได้รับหนังสือเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2531 ครบกำหนดที่ผู้ร้องจะต้องคัดค้านต่อศาลภายใน 14 วัน คือวันที่ 24 มีนาคม 2531 คำร้องของผู้ร้องจึงตราตามนัยพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 119วรรคสาม แต่เมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องคัดค้านในวันที่ 8 เมษายน 2531ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกินกำหนดเวลาที่จะต้องยื่นคำคัดค้าน และการยื่นคำคัดค้านไม่ชอบ ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำคัดค้าน จึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว และถือว่าไม่มีคำร้องคัดค้านที่ยื่นต่อศาล ฉะนั้น เมื่อผู้ร้องมายื่นคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านในวันที่ 29 เมษายน 2531เพื่อให้เห็นว่าผู้ร้องยื่นคำร้องคัดค้านภายในกำหนดเวลาตามกฎหมายนั้น จึงไม่มีคำร้องคัดค้านที่จะต้องแก้ไข ที่ศาลชั้นต้นไม่รับคำร้องขอแก้ไขคำร้องคัดค้านจึงชอบด้วยกฎหมาย
พิพากษายืน.
