แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยปลูกสร้างตึกแถว 3 ชั้นครึ่ง เพื่อขายพร้อมที่ดิน โดยด้านหลังของตึกแถวหันเข้าหาด้านหลังตึกแถวของโจทก์ แต่เว้นช่องว่างด้านหลังอาคารไม่ถึง 2 เมตรตามแบบแปลน จำเลยได้ก่อสร้างกำแพงติดผนังตึกห้องครัวโจทก์ด้านหลังและด้านข้าง และเทพื้นคอนกรีตสูงขึ้น ทำให้ประตูครัวด้านหลัง และประตูด้านข้างตึกแถวโจทก์ปิดเปิดไม่ได้ ทั้งช่องลมห้องครัวด้านหลังถูกปิดด้วยนั้น เป็นเรื่องที่จำเลยกระทำลงในที่ดินส่วนของจำเลยเอง เป็นการใช้สิทธิเพื่อประโยชน์ในการใช้สอยทรัพย์สินของจำเลยโดยตรง มิใช่เป็นเรื่องจงใจหรือ ประมาทเลินเล่อทำต่อโจทก์โดยผิดกฎหมาย ทั้งรับฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำไปโดยไม่สุจริตกลั่นแกล้งใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่โจทก์ จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยทำละเมิด
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องว่า จำเลยได้ปลูกสร้างตึกแถว ๓ ชั้นครึ่ง ด้านหลังตึกแถวของโจทก์โดยหันหลังเข้าหากันห่างกันประมาณ ๑.๕๘ เมตรไม่ถึง ๒ เมตร ตามที่กฎหมายกำหนด จำเลยถมดินและเทคอนกรีตในที่ดินด้านหลังตึกแถวสูงกว่าระดับเดิมประมาณ ๑ เมตร ทำให้ประตูครัวของโจทก์ปิดเปิดไม่ได้ ทั้งจำเลยได้ถมพื้นและเทคอนกรีตด้านข้างตึกแถว ทำให้ประตูด้านข้างตึกแถวปิดเปิดไม่ได้นอกจากนี้จำเลยปลูกสร้างครัวในบริเวณช่องว่างระหว่างตึกแถวที่เว้นไว้ และปลูกชิดติดกำแพงห้องครัวของโจทก์ปิดช่องลมในห้องครัวของโจทก์จนมิดชิดทั้งหมด กำแพงด้านข้างที่จำเลยก่อสร้างก็เชื่อมติดกำแพงตึกแถวด้านทิศตะวันออกติดทางเดินทำให้ตึกแถวของโจทก์เสียรูปทรง และทำให้ประตูด้านข้างถูกปิดตายการกระทำของจำเลยเป็นการละเมิด ทำให้โจทก์เสียหาย ซึ่งรวมทั้งทำให้ข้าวสารโจทก์สำนวนแรกเสียหาย ๙๐๐ บาทด้วย ขอให้บังคับจำเลยรื้อพื้นคอนกรีตออกไปจากบริเวณ ๒ เมตรให้จำเลยรื้อครัวและกำแพง ถ้าจำเลยไม่รื้อก็ให้โจทก์มีอำนาจรื้อ โดยให้จำเลยออกค่าใช้จ่าย กับให้ใช้ค่าเสียหายตามฟ้องให้แก่โจทก์ด้วย
จำเลยให้การทำนองเดียวกันทั้งสองสำนวน และฟ้องแย้งสำนวนหลังว่า จำเลยไม่รับรองอำนาจฟ้อง จำเลยซื้อที่ดินตามฟ้องและปลูกสร้างตึกแถวเพื่อขาย ตึกแถวของจำเลยห่างตึกแถวโจทก์ประมาณ ๒ เมตร ระดับที่ดินที่จำเลยก่อสร้างสูงกว่าระดับพื้นตึกแถวโจทก์ประมาณ ๑ เมตร อยู่แล้ว ฯลฯ จำเลยมิได้สร้างครัวตามฟ้อง เพียงแต่สร้างกำแพงเพื่อแสดงเขต การที่ประตูหลังและด้านข้างตึกแถวที่โจทก์สำนวนแรกปิดเปิดไม่ได้ ไม่ใช่ความผิดของจำเลย โจทก์สำนวนแรกไม่ใช่เจ้าของตึกแถว จึงไม่มีอำนาจฟ้อง ฟ้องสำนวนแรกเคลือบคลุมค่าเสียหายสูงกว่าความจริง ตึกแถวตามฟ้องโจทก์รุกล้ำที่ดินจำเลยทำให้การขายอาคารของจำเลยล่าช้าเป็นเวลา ๑ ปี ขาดประโยชน์ ๗๕,๐๐๐ บาท ขอให้ยกฟ้อง และให้โจทก์สำนวนหลังใช้ค่าเสียหาย ๗๕,๐๐๐ บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ย กับให้โจทก์รื้อถอนอาคารส่วนที่รุกล้ำที่ดินจำเลย หรือให้จำเลยรื้อถอนโดยโจทก์เป็นผู้เสียค่าใช้จ่าย
โจทก์สำนวนหลังให้การแก้ฟ้องแย้งว่า อาคารของโจทก์มิได้รุกล้ำที่ดินจำเลย ถ้ารุกล้ำก็เกือบ ๑๐ ปีแล้ว จำเลยไม่มีอำนาจขอให้รื้อถอนและไม่มีสิทธิเรียกค่าเสียหาย ขอให้ยกฟ้องแย้ง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เรียกโจทก์สำนวนแรกเป็นโจทก์ที่ ๑ และเรียกโจทก์ในสำนวนหลังว่าโจทก์ที่ ๒
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว เห็นว่าโจทก์ที่ ๑ ไม่ใช่เจ้าของที่ดินตึกแถวไม่มีสิทธิฟ้องตามมาตรา ๔๒๑, ๑๓๓๗ แต่จำเลยประมาททำให้ข้าวสารโจทก์ที่ ๑ เสียหายจริง และคดีฟังไม่ได้ว่าจำเลยทำละเมิดต่อโจทก์ที่ ๒ พิพากษาให้จำเลยใช้เงิน ๙๐๐ บาท ให้แก่โจทก์ที่ ๑ คำขอของโจทก์ที่ ๑ นอกนั้นให้ยกให้ยกฟ้องโจทก์ที่ ๒ และยกฟ้องแย้ง
โจทก์ทั้งสองสำนวนอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองสำนวนฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า เดิมที่ดินโฉนดที่ ๕๑๘๓ และ ๕๑๘๔ ตามฟ้องเป็นของนายจินดา วัชรโชติ สามีนางผ่องศรี โจทก์ที่ ๒ เมื่อนายจินดาตายไปโจทก์ที่ ๒ เป็นผู้จัดการมรดกและได้ปลูกสร้างตึกแถวขึ้นในที่ดิน ๔ คูหาเลขที่ ๗๒, ๗๔, ๗๖ และ ๗๘ สำหรับตึกแถวเลขที่ ๗๒, ๗๔ มีผู้ซื้อไปแล้ว ตึกแถวเลขที่ ๗๖ มีผู้อื่นเช่า ส่วนตึกแถวเลขที่ ๗๘ ครั้งแรกมารดาโจทก์ที่ ๑ เป็นผู้เช่าแล้วโจทก์ที่ ๑ เป็นผู้เช่าสืบมา ใน พ.ศ. ๒๕๑๙ โจทก์ที่ ๒ ได้ขายที่ดินส่วนที่เหลือจากการปลูกสร้างตึกแถวทั้งหมดให้จำเลย ต่อมาใน พ.ศ. ๒๕๒๐ จำเลยได้ดำเนินการปลูกสร้างตึกแถว ๓ ชั้นครึ่งเพื่อขายพร้อมที่ดิน โดยด้านหลังของตึกแถวหันเข้าหาด้านหลังตึกแถวของโจทก์ แต่เว้นช่องว่างด้านหลังอาคารไม่ถึง ๒ เมตรตามแบบแปลน จำเลยได้ก่อสร้างกำแพงติดผนังห้องครัวโจทก์ด้านหลัง กำแพงด้านข้างตึกแถวเลขที่ ๗๘ ด้านทิศตะวันออกและเทพื้นคอนกรีตสูงขึ้น ทำให้ประตูครัวด้านหลังและประตูด้านข้างตึกแถวของโจทก์ปิดเปิดไม่ได้ ทั้งช่องลมห้องครัวด้านหลังถูกปิดด้วย
ในปัญหาที่ว่าการกระทำของจำเลยดังกล่าวเป็นการละเมิดต่อโจทก์หรือไม่นั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าการเทพื้นคอนกรีตและการก่อสร้างกำแพงของจำเลยตามที่โจทก์อ้างนั้น จำเลยกระทำลงในที่ดินส่วนของจำเลยเอง เป็นการใช้สิทธิเพื่อประโยชน์ในการใช้สอยทรัพย์สินของจำเลยโดยตรง มิใช่เรื่องจงใจหรือประมาทเลินเล่อทำต่อโจทก์โดยผิดกฎหมาย ทั้งกรณีไม่มีเหตุผลรับฟังว่า จำเลยกระทำโดยไม่สุจริต กลั่นแกล้งใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่โจทก์ จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยทำละเมิด
พิพากษายืน
