แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 1 เป็นกรรมการผู้จัดการของบริษัทจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นนายจ้างของโจทก์ จำเลยที่ 1 จึงเป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นนิติบุคคล และมีฐานะเป็นนายจ้างตามความหมายของประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 2 จำเลยที่ 1 ต้องร่วมรับผิดกับบริษัทจำเลยที่ 2
คดีเดิมโจทก์ฟ้องจำเลยที่ 1 ให้รับผิดในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนจำกัด ส่วนคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยที่ 1 ให้รับผิดในฐานะที่จำเลยที่ 1 เป็นกรรมการผู้จัดการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นบริษัทจำกัด ถือว่าจำเลยที่ 1 ในคดีเดิมและคดีนี้เป็นคนละคนกัน จึงมิใช่เป็นกรณีที่คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีกอันจะเป็นฟ้องซ้ำ
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระเงินประกันค่าเสียหาย ค่าชดเชย และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองสำนวนให้การต่อสู้คดี และต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ ๑ เป็นฟ้องซ้ำกับคดีหมายเลขแดงที่ ๓๗๕๒/๒๕๓๒ ของศาลแรงงานกลาง
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ร่วมกันใช้เงินประกัน ค่าชดเชย และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ทั้งสอง
จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ทั้งสองสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ ๒ ได้ให้ความหมายของคำว่า “นายจ้าง” ไว้ว่า “นายจ้าง” หมายความว่าผู้ซึ่งตกลงรับลูกจ้างเข้าทำงานโดยจ่ายค่าจ้างให้และหมายความรวมถึงผู้ซึ่งได้รับมอบหมายให้ทำงานแทนนายจ้างในกรณีที่นายจ้างเป็นนิติบุคคล หมายความว่า ผู้มีอำนาจกระทำการแทนนิติบุคคลนั้นและหมายความรวมถึงผู้ซึ่งได้รับมอบหมายให้ทำงานแทนผู้มีอำนาจกระทำการแทนนิติบุคคล คดีนี้จำเลยที่ ๑ เป็นกรรมการผู้จัดการของจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นนายจ้างของโจทก์ทั้งสองจำเลยที่ ๑จึงเป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นนิติบุคคลจำเลยที่ ๑ จึงมีฐานะเป็นนายจ้างตามความหมายของประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ดังกล่าวจำเลยที่ ๑ จึงต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ ๒
จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ อุทธรณ์ตามข้อ ๒.๓ ว่า ฟ้องโจทก์ทั้งสองสำหรับจำเลยที่ ๑ เป็นฟ้องซ้ำกับคดีหมายเลขแดงที่ ๓๗๕๒/๒๕๓๒ของศาลแรงงานกลางซึ่งโจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ ๑ พิเคราะห์แล้วข้อเท็จจริงได้ความตามที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยมาว่า คดีเดิมคือคดีหมายเลขแดงที่ ๓๗๕๒/๒๕๓๒ ของศาลแรงงานกลาง นั้นโจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ ๑ ให้รับผิดในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนจำกัดธีระอิมปอร์ทเอ็คซปอร์ท ส่วนที่โจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ ๑ เป็นคดีนี้ เป็นการฟ้องจำเลยที่ ๑ให้รับผิดในฐานะที่จำเลยที่ ๑ เป็นกรรมการผู้จัดการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นบริษัทจำกัด ถือว่าจำเลยที่ ๑ ในคดีเดิมและคดีนี้ที่ถูกโจทก์ทั้งสองฟ้องเป็นคนละคนกัน จึงมิใช่เป็นกรณีที่คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีกอันจะเป็นฟ้องซ้ำดังที่จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ อุทธรณ์
พิพากษายืน.
