แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่าเสียหายที่ผู้ให้เช่าฟ้องเรียกจากผู้เช่าเนื่องจากผู้เช่าละเมิดไม่ยอมออกเมื่อครบกำหนดเช่าสำหรับค่าเสียหายนั้นเมื่อผู้ให้เช่าสืบว่าถ้าผู้ให้เช่าได้ฉายภาพยนต์ในตึกพิพาทแล้ว กะว่าจะได้ประโยชน์วันละ 2,000 บาท เมื่อปรากฎว่าตึกพิพาทเป็นโรงงิ้วจะต้องทำการดัดแปลงสถานที่และร้องขออนุญาตต่อเจ้าหน้าที่ แต่จำเลยก็ยังมิได้ขออนุญาตนั้นเป็นค่าเสียหายที่ห่างไกลกว่าเหตุจึงให้ยกเสีย
แต่การที่ผู้เช่าไม่ยอมออกตามกำหนดนั้นได้ชื่อว่าละเมิดสิทธิของผู้ให้เช่า และผู้ให้เช่าก็ได้ฟ้องเรียกค่าเสียหายในเรื่องนี้ไว้แล้ว (ฟ้องเรียกค่าเสียหายหมื่นบาทกับค่าเสียหายอีกวันละ 2,000 บาท) ศาลก็มีอำนาจกำหนดให้ตามที่เห็นสมควร
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เช่าช่วงเคหะหมายเลขที่ ๓๐๗ ถนนเยาวราช ตำบลจักรวรรดิ์จากจำเลย จำเลยผิดสัญญาละเมิดการครอบครองของโจทก์ ขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหายและแสดงว่าโจทก์จำเลยได้เช่าช่วงเคหะต่อกัน
จำเลยต่อสู้และฟ้องแย้งว่าโจทก์ได้ทำสัญญาเช่ากับจำเลยเป็นคราว ๆ ตามสัญญาฉบับสุดท้ายมีกำหนด ๑๒๐ วัน(แต่ ๑ พ.ย. ๙๔ ถึง ๒๙ ก.พ. ๔๕) ถึงกำหนดโจทก์ไม่ส่งคืนสถานที่เช่า เป็นเหตุให้จำเลยเสียหาย ขอให้ขับไล่โจทก์และให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายหมื่นบาท กับค่าเสียหายอีกวันละ ๒,๐๐๐ บาท แต่วันฟ้องจนกว่าจะออกไป
ศาลแพ่งพิพากษายกฟ้องโจทก์ให้โจทก์และบริวารออกจากตึกพิพาท กับให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายแก่จำเลยวันละ ๗๕๐ บาท นับจากวันที่ ๑ เมษายน ๒๔๙๕ ไปจนกว่าโจทก์และบริวารจะออกจากตึกพิพาท
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ฉะเพาะข้อที่ศาลแพ่งให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายวันละ ๗๕๐ บาทว่าเป็นการไกลแก่เหตุ เพราะไม่แน่ว่าจำเลยจะได้รับอนุญาตฉายภาพยนต์หรือไม่ ส่วนค่าเสียหายที่จำเลยได้รับเท่ากับจำนวนค่าเช่ารายวันนั้นจำเลยมิได้ฟ้องแย้ง จึงไม่วินิจฉัยให้
โจทก์จำเลยทั้งสองฝ่ายฎีกา แต่ปรากฎว่าโจทก์ละทิ้งฎีกา ศาลสั่งจำหน่ายฎีกาโจทก์ คงเหลือฎีกาจำเลยที่ขอให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายวันละ ๗๕๐ บาทดังคำพิพากษาศาลแพ่ง
ศาลฎีกาเห็นว่า ในประเด็นเรื่องค่าเสียหายนี้ แม้ฝ่ายจำเลยจะสืบว่า ถ้าจำเลยได้ฉายภาพยนต์แล้วกะว่าจะได้ประโยชน์ราววันละ ๒,๐๐๐ บาท แต่ก็ปรากฏว่าตึกพิพาทเป็นโรงงิ้วจะต้องทำการดัดแปลงสถานที่และร้องขออนุญาตต่อเจ้าหน้าที่ แต่จำเลยก็ยังมิได้ขออนุญาตนั้นเป็น+ไกลแก่เหตุ แต่การที่โจทก์เช่าที่แล้วไม่ยอมออกไปตามกำหนดได้ชื่อว่าได้ละเมิดสิทธิของเขา จำเลยย่อมมีสิทธิ์เรียกค่าเสียหายได้เรื่องนี้จำเลยก็ได้ฟ้องแย้งเรียกค่าเสียหายไว้ เห็นควรให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายแก่จำเลยวันละ ๗ บาทตามสัญญาฉะบับสุดท้ายระหว่างโจทก์จำเลยตั้งแต่วันที่ ๑ มีนาคม ๒๔๙๕ จนกว่าจะออกจากที่เช่า
พิพากษาแก้ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายแก่จำเลยวันละ ๗ บาทตั้งแต่วันที่ ๑ มีนาคม ๒๔๙๕ จนกว่าจะออกจากที่เช่า
