แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๓๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๖๐ เวลากลางคืน จำเลยสมคบกันฆ่านายจอนตายด้วยเจตนา ที่ตำบลบ้านพร้าว จังหวัดประทุมธานี ขอให้ลงโทษจำเลย ฯ
จำเลยให้การปฏิเสธ ฯ
ศาลจังหวัดประทุมธานีพิจารณาคดีแล้ว ทำความเห็นวางบทมาตรา ๒๔๙ ลักษณอาญาฐานฆ่าคนตายด้วยเจตนา ให้ลงโทษจำคุกจำเลยจลอดชีวิต อธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑลอยุธยาลงนามเห็นชอบด้วยคำพิพากษาศาลเดิม ฯ
จำเลยอุทธรณ ศาลอุทธรณข้าหลวงพิเศษพิพากษากลับสัตย์ให้ยกฟ้องโจทย์เสียปล่อยตัวจำเลยไป อ้างเหตุว่าพยานโจทย์ไม่พอฟัง ฯ
โจทย์ทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกาในข้อเท็จจริง ฯ
กรรมการศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนนี้แล้ว ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๐ มีศพชายตายลอยน้ำมาติดอยู่ที่น่าวัดฉางริมลำน้ำเจ้าพระยา เจ้าพนักงานชันศูจน์พลิกศพได้ตรวจดูศพนั้นแล้ว เห็นว่าที่แขนซ้ายแลขวาของศพนั้นมีรอยสัก แต่ไม่ปรากฎว่าเปนศพผู้ใดแลถูกอะไรตาย เจ้าพนักงานไต่สวนได้ความจากนายแช่ม นายตุ๊พยานโจทย์ว่าเขาเห็นจำเลยตีนายจอนจึงได้เกิดการฟ้องร้องจำเลยเรื่องนี้ขึ้น โจทย์มีพยาน คือนายแช่ม นายตุ๊ซึ่งเปนคนรู้จักกับนายจอนเบิกความว่า พยานได้เห็นจำเลยเอาไม้ตีนายจอน แล้วจำเลยลากตัวนายจอนทิ้งลงไปในคลองประปา รุ่งขึ้นพยานได้เห็นผ้าขาวม้ากับกล่องสำหรับใส่ยาของนายจอนตกอยู่ณะที่เกิดเหตุ ตั้งแต่นายจอนถูกตีแล้วสูญหายไป คลองประปากับที่พบศพได้ความว่าห่างไกลกันตั้ง ๓๕๐ เส้น ศพนั้นก็ไม่มีใครจำได้ว่าเปนศพผู้ใด เพราะเจ้าพนักงานหาได้เรียกร้องบิดามารดาฤาบุคคลที่เปนญาติกับนายจอน ซึ่งได้ความว่ามีบ้านเรือนอยู่ไม่ห่างไกลกับที่ศพมาให้ดูศพ แลเบิกความว่าเปนศพนายจอนจริงฤาไม่ แลนายจอนได้หายไปจริงฤาไม่ เมื่อข้อสำคัญแห่งคดี ๒ ข้อนี้พิจารณาไม่ออกได้แล้ว ศาลจะยกแต่คำเบิกความของนายตุ๊ นายแช่มที่ได้เห็นจำเลยตีนายจอนขึ้นเปนข้อสันนิษฐานว่าจำเลยได้ฆ่านายจอนตายตามฟ้องโจทย์นั้นยังไม้ถนัดแน่ได้ ฯ
กรรมการศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาโจทย์ฟังไม่ขึ้นให้ยกเสียบังคับคดียืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณข้าหลวงพิเศษทุกประการ ฯ
