แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บาดแผล
ย่อยาว
ได้ความว่า ต. กับ ล วิวาทกัน ด้วยเรื่องทวงค่าจ้าง ล. ถูกทำร้ายมีบาดแผลฟกบวมและช้ำเขียวหลายแห่งบางแห่งผิวหนังถลอก
ศาลจังหวัดภูเก็จ เห็นว่าเมื่อที่ ๆ วิวาทไม่ใช่เปนที่สาธรณสถานแล้ว ต ไม่มีความผิดตามมาตรา ๒๕๔ แต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่าบาดแผลเล็กน้อย จึงตัดสินยืนและยกฟ้องโจทย์
อัยการโจทย์ฎีกาว่าแม้ที่ ๆ วิวาทไม่ใช่ที่สาธารณสถานก็ดี ต. ควรมีความผิด แลบาดแผลของ ล. ก็เข้าอยู่ในเกณฑ์แห่งมาตรา ๒๕๔
ฎีกาตัดสินว่า บาดแผลเช่นนี้เป็นบาดแผลที่เข้าอยู่ในบทมาตรา ๒๕๔ โดยนัยฎีกาที่ ๑๔๙๘/๒๔๕๕,๔๕๕/๒๔๖๖ และ ต. มีความผิดตามมาตรา ๒๕๔ ถึงมาทว่าจะวิวาทกันในสถานที่ใด ๆ ก็ตาม
(พิพาก ศรี พรหม)
