แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปีและปรับด้วยเช่นนี้คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงหาได้ไม่
แม้กรณีจะเกิดวิวาททำร้ายกันก็ตาม ถ้าหากปรากฏว่าผู้ใดใช้มีดแทงผู้ตายถึงแก่ความตายแล้วก็ย่อมลงโทษผผู้นั้นฐานฆ่าคนตายได้ดังบัญญัติไว้ตาม ม.253 วรรค 2.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยพกมีดไปในที่สาธารณะสถานและแทงนายชื่นถูกที่ลิ้นปี่โดยเจตนาฆ่า และนายชื้นถึงแก่ความตายในคืนนั้น ขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๗๒,๓๓๕ ข้อ ๒
จำเลยให้การภาคเสธว่าแทงเพื่อป้องกันตัว ข้อเคยต้องโทษเป็นความจริง
ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับตาม ม.๓๓๕ ข้อ ๒ ๑๒ บาท จำคุก ม.๒๕๑ ไว้ ๕ ปี เพิ่มตาม ม.๗๒ กับลดตาม ม.๕๙ หนึ่งในสาม โทษเพิ่มละเสมอกันให้หักกลบลบกันไป คงจำคุก ๕ ปี ปรับ ๑๒ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาปรึกษาแล้วคดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอาญาให้จำคุกจำเลย ๕ ปี ปรับ ๑๒ บาท จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
เห็นว่าแม้กรณีจะเกิดการวิวาททำร้ายกันก็ตามเมื่อปรากฏว่าตัวจำเลยเป็นคนใช้มีดแทงผู้ตายถึงแก่ความตายเช่นนี้ก็ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายได้ตามที่บัญญัติไว้ตาม ม.๒๕๓ วรรค ๒
พิพากษายืน.
