แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
น้ำตาลทรายอันเป็นสินค้าควบคุมตามประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดที่จำเลยไม่นำออกจำหน่าย หรือเสนอขายตามปกติ และปฏิเสธไม่ยอมจำหน่ายนั้น หาใช่ทรัพย์สินที่ใช้ หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิด อันพึงจะต้องริบตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 31 ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยซึ่งประกอบธุรกิจในทางพาณิชยกรรมค่าน้ำตาลทรายและมีน้ำตาลทราย ซึ่งเป็นสินค้าควบคุมตามประกาศของคณะกรรมการกลาง ไว้เพื่อจำหน่ายจำนวน ๖๐๐ กิโลกรัม ได้บังอาจไม่นำน้ำตาลทรายจำหน่ายหรือเสนอขายตามปกติ และบังอาจปฏิเสธการจำหน่ายน้ำตาลทรายให้แก่นางสาวมุกดา และนางสาวสกุลรัตน์ ซึ่งขอซื้อจากจำเลยโดยไม่มีเหตุอันควร ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. ๒๕๒๒ ฯลฯ ริบของกลาง จ่ายเงินรางวัลแก่ผู้จับ
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. ๒๕๒๒ ฯลฯ จำคุก ๓ เดือนปรับ ๔,๐๐๐ บาท ของกลางไม่ริบ ฯลฯ
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบน้ำตาลทรายของกลาง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ริบน้ำตาลทรายของกลางเสียด้วย
จำเลยฎีกา
ในปัญหาที่ว่า การที่จำเลยไม่นำออกจำหน่ายหรือเสนอขายตามปกติและปฏิเสธไม่ยอมจำหน่ายน้ำตาลทราย อันเป็นสินค้าควบคุมตามประกาศ คณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดนั้น จะถือได้หรือไม่ว่าน้ำตาลทรายจะเป็นทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑(๑) ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าน้ำตาลทรายที่จำเลยไม่นำออกจำหน่ายหรือเสนอขายตามปกติและปฏิเสธไม่ยอมจำหน่ายนั้น หาใช่ทรัพย์สินที่ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิดไม่ ฉะนั้นที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ริบ จึงไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา
พิพากษาแก้เป็นว่า ไม่ริบน้ำตาลทรายของกลางตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น
