แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์จำเลยทำสัญญายอมให้โจทก์ไถ่การขายฝากต่อไปอีก 30 วัน แต่โจทก์ไม่นำสืบว่าจำเลยไม่ยอมให้ไถ่ภายในกำหนดเวลาที่ขยายออกไป โจทก์ก็ไม่มีทางชนะคดี.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าได้ขายฝากที่ดินแก่จำเลยมีกำหนดไถ่คืน ๖ เดือนครบกำหนดแล้วทำสัญญาขยายต่อไปอีก ๓๐ วันโจทก์ขอไถ่จำเลยไม่ยอมจึงขอให้ศาลบังคับจำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าสัญญาขยายเวลาไถ่เป็นโมฆะตาม ป.ม.แพ่งฯ ม.๔๙๖ และเห็นว่าสัญญานี้ไม่ใช่สัญญาจะซื้อขายและแม้จะฟังได้ โจทก์ก็มิได้นำสืบในข้อที่จำเลยไม่ยอมรับไถ่ จึงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าแม้สัญญาขายายเวลาเป็นโมฆะก็เป็นนิติกรรมจะซื้อขายตาม ม.๑๓๖,๔๓๖ ป.ม.แพ่งและฟังว่าโจทก์ไปขอไถ่แล้วจำเลยไม่ยอมรับ จึงพิพากษากลับให้จำเลยรับไถ่ที่ดินจากโจทก์
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าแม้การขยายเวลาใช้ได้ดังคำวินิจฉัยศาลอุทธรณ์ โจทก์ก็มิได้นำสืบว่าจำเลยไม่ยอมให้ไถ่ภายในกำหนดนั้น โจทก์จึงไม่มีทางชนะคดี จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลชั้นต้น
