แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ชั้นแรกจำเลยได้ตกลงกับโจทก์เช่าห้องเป็นที่อยู่อาศัย ต่อมาจำเลยได้ตกลงกับโจทก์เปลี่ยนแปลงห้องเช่าเป็นร้านค้า และเพิ่มอัตราค่าเช่า ให้โจทก์ด้วย ดังนี้คู่กรณีได้เปลี่ยนแปลงอาคารจากบ้านที่อยู่มาเป็นร้านค้า จำเลยจึงไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ โดยอ้างว่าจำเลยเช่าเพื่อการค้า
จำเลยต่อสู้ว่า มิได้เช่าเพื่อการค้า
ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยประเด็นที่ยังเหลืออยู่ แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปความ
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้ว ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ชั้นแรกจำเลยได้เช่าห้องรายพิพาทเป็นที่อยู่อาศัยในอัตราค่าเช่าเดือนละ ๓๐ บาท ต่อมาจำเลยได้ตกลงกับโจทก์เปลี่ยนแปลงเป็นร้านค้าและได้เพิ่มอัตราค่าเช่าเป็นเดือนละ ๑๒๐ บาท ดังนี้ คู่กรณีได้ตกลงเปลี่ยนแปลงอาคารจากบ้านที่อยู่มาเป็นร้านค้า และเมื่อพิเคราะห์ถึงทำเลก็ปรากฎว่าอยู่ติดกับตลาดและบริเวณใกล้เคียงก็เป็นร้านค้าทั้งนั้น จึงเห็นได้ว่าจำเลยอยู่ในห้องรายนี้ก็เพื่อควบคุมการค้าซึ่งไม่ควรได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
