แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งจำหน่ายคดีเพราะโจทก์ขาดนัดพิจารณาเป็นการสั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 201ประกอบด้วยมาตรา 132 ซึ่งมิได้เป็นบทบังคับให้ต้องสั่งคืนค่าธรรมเนียมเช่นบทบัญญัติในมาตรา 151 การที่ศาลชั้นต้นสั่งให้คืนค่าฤชาธรรมเนียมตามระเบียบ จึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาศาลชั้นต้นย่อมใช้อำนาจตามมาตรา 27 เพิกถอนคำสั่งเดิมและสั่งใหม่ได้
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระเงิน เมื่อถึงวันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์ไม่มาศาลโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณา จำหน่ายคดี คืนค่าฤชาธรรมเนียมให้โจทก์ตามระเบียบ ต่อมาโจทก์ยื่นคำแถลงขอรับเงินค่าฤชาธรรมเนียมคืน ศาลชั้นต้นมีคำสั่งใหม่ว่า โจทก์ทิ้งฟ้อง คืนค่าขึ้นศาลไม่ได้ ที่สั่งคืนให้เป็นการผิดระเบียบ ให้เพิกถอนคำสั่งเดิมและไม่คืนค่าขึ้นศาล
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่โจทก์ขาดนัดพิจารณาศาลจะต้องสั่งจำหน่ายคดีเสียจากสารบบความที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 201ประกอบด้วยมาตรา 132 และตามบทบัญญัติสองมาตรานี้ไม่ได้กำหนดให้ศาลต้องสั่งคืนค่าฤชาธรรมเนียมเหมือนอย่างบทบัญญัติตามบทมาตรา 151 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งแม้ตามมาตรา 132 จะมีข้อความว่าให้กำหนดเงื่อนไขในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมตามที่เห็นสมควรก็เป็นเรื่องที่ศาลใช้ดุลพินิจว่าสมควรจะสั่งกำหนดเงื่อนไขในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมหรือไม่ มิใช่บังคับให้ศาลต้องสั่ง กรณีที่โจทก์ขาดนัดพิจารณานี้ไม่มีระเบียบให้คืนค่าธรรมเนียมเหมือนอย่างการคืนค่าธรรมเนียมตามมาตรา 151 การที่ศาลชั้นต้นสั่งให้ครั้งแรกว่าให้คืนค่าฤชาธรรมเนียมให้โจทก์ตามระเบียบนั้นเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาซึ่งศาลชั้นต้นมีคำสั่งแก้ไขให้ถูกต้องได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 27 การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งเดิมและสั่งใหม่โดยไม่คืนค่าธรรมเนียมให้โจทก์นั้น ชอบด้วยกฎหมายแล้ว
พิพากษายืน
