แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พนักงานเดินหมายนำหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องไปส่งให้จำเลยที่ 2 ยังภูมิลำเนาของจำเลยที่ 2 แต่ผู้จัดการของจำเลยที่ 2ออกไปธุระนอกบ้าน ไม่มีผู้ใดยอมรับหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องไว้แทนจำเลยที่ 2 ดังนี้ มิใช่กรณีที่จะลงโฆษณาทางหนังสือพิมพ์ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 79 และจำเลยที่ 2 มีสิทธิขอให้พิจารณาใหม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ทั้งสามเป็นเงิน 51,360 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินจำนวน51,360 บาทพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้พิจารณาคดีใหม่
ศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้ว มีคำสั่งอนุญาตให้พิจารณาใหม่
โจทก์ทั้งสามอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสามฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ‘คดีมีปัญหาว่า เมื่อโจทก์นำส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องให้แก่จำเลยที่ 2 ณ ภูมิลำเนาของจำเลยที่ 2 ไม่ได้ เพราะไม่มีบุคคลใดยินยอมรับหมายไว้แทน โดยผู้จัดการของจำเลยที่ 2 ออกไปธุระข้างนอก ศาลจะสั่งให้ส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องโดยการลงโทษทางหนังสือพิมพ์ตามที่โจทก์ขอได้หรือไม่
พิเคราะห์แล้ว ได้ความตามรายงานการเดินหมายฉบับลงวันที่ 17มกราคม 2528 ว่า พนักงานเดินหมายได้นำหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องไปส่งยังบ้านเลขที่ 15/1 ถนนวิภาวดี-รังสิต แขวงลาดยาว เขตบางเขนกรุงเทพมหานคร ครั้นถึงสถานที่ดังกล่าวไม่พบผู้จัดการของจำเลยที่ 2 คงพบแต่ชายไม่ทราบชื่ออายุประมาณ 60 ปีแจ้งว่าจำเลยที่ 2 (น่าจะเป็ฯผู้จัดการของจำเลยที่ 2) ออกไปธุระข้างนอก และไม่ยินยอมรับหมายไว้แทน จึงส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องให้แก่จำเลยที่ 2 ไม่ได้ และได้ความตามที่พนักงานเดินหมายบันทึกไไ้ในหมายเหตุท้ายรายงานฉบับดังกล่าวว่า ที่อยู่ของจำเลยที่ 2 เป็นโรงงานเป๊ปซี่ อาคารตึก 2 ชั้นอยู่ริมถนนใกล้เคียงกองบัญชาการตำรวจภูธร 1 กับปรากฏตามภาพถ่ายหมาย ล.1 และ ล.2 ซึ่งจำเลยที่ 2 อ้างในชั้นไต่สวนว่า สำนักทำการงานของจำเลยที่ 2 อยู่ริมถนน มีชื่อบริษทจำเลยที่ 2ติดตั้งไว้ทางด้านหน้าอาคาร โดยใช้ตัวอักษรขนาดใหญ่สามารถมองเห็นได้ถนัดชัดเจนถึงแม้จะมองจากระยะไกล จึงรังฟังได้ว่า จำเลยที่ 2 มีภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานเป็ฯหลักแหล่งแน่นอนอยู่ ณ สถานที่ดังกล่าว มิใช่กรณีที่จะลงโฆษณาทางหนังสือพิมพ์ดังที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 79 ได้ ฉะนั้น การที่ศาลชั้นต้นสั่งอนุญาตให้ลงโฆษณาทางหนังสือพิมพ์จึงไม่ชอบและจะถือว่าจำเลยที่ 2 ทราบประกาศการส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องโดยผลของกฎหมายแล้วไม่ได้ จำเลยที่ 2 มีสิทธิยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่…’
พิพากษายืน.
