แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มีดพกของกลางที่จำเลยใช้แทงผู้เสียหายยาวเกือบหนึ่งคืบใบมีดกว้างหนึ่งนิ้วฟุต ด้ามมีดเป็นด้ามงอ จำเลยได้ใช้แทงเพียงหนึ่งทีแล้วก็รีบวิ่งหนีไป มิได้แทงซ้ำลงอีก บาดแผลของผู้เสียหายกว้าง 1 เซ็นติเมตร ยาว 3เซ็นติเมตร ทะลุหนังเข้าไปจดถึงกล้ามเนื้อเท่านั้นผู้เสียหายรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล 15 วันก็ออกจากโรงพยาบาลมารักษาตัวที่อนามัยอำเภออีก 7 วัน แผลก็หาย ตามลักษณะของมีดและบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับ ยังไม่พอที่จะฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย จำเลยคงมีผิดฐานทำร้ายร่างกาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจร่วมกับคนอื่นต่อสู้ขัดขวางไม่ให้เจ้าพนักงานจับกุมตัวนายก้อน โดยจำเลยใช้มีดพกปลายแหลมแทงทำร้ายผู้เสียหายซึ่งเป็นพนักงานตำรวจโดยเจตนาจะฆ่า แต่มีเหตุอันพ้นวิสัยที่จำเลยจะป้องกันได้มาขัดขวางเสีย โดยจำเลยแทงผู้เสียหายถูกที่ไม่สำคัญ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138, 140, 289, 83, 80 และริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีเจตนาฆ่า แต่ผู้เสียหายไม่ถึงตาย มีความผิดตามมาตรา 138, 140, 289, 83, 80ให้ลงโทษตามมาตรา 289 ประกอบด้วยมาตรา 80, 52 ซึ่งเป็นบทหนักตามมาตรา 90 ให้จำคุกจำเลย 16 ปี ริบของกลาง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยแทงเพื่อช่วยนายก้อนให้หลุดพ้นจากการจับกุมเท่านั้นหาได้มีเจตนาจะฆ่าไม่ พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138, 140, 296, 83 ให้ลงโทษตามมาตรา 140 ซึ่งเป็นบทหนักตามมาตรา 90 จำคุกจำเลย 3 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า มีดพกของกลางที่จำเลยใช้แทงแล้วนำไปฝากนายลาไว้นั้น ยาวเกือบหนึ่งคืบ ใบมีดกว้างหนึ่งนิ้วฟุต ด้ามมีดเป็นด้ามงอ จำเลยได้ใช้แทงเพียงหนึ่งทีแล้วก็รีบวิ่งหนีไป มิได้แทงซ้ำลงอีก บาดแผลของผู้เสียหายที่ได้รับปรากฏตามใบชันสูตรบาดแผลท้ายฟ้องว่า แผลกว้าง 1 เซ็นติเมตร ยาว 3 เซ็นติเมตรทะลุหนังเข้าไปจดถึงกล้ามเนื้อเท่านั้น ผู้เสียหายรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล 15 วัน ก็ออกจากโรงพยาบาลมารักษาตัวที่อนามัยอำเภออีก 7 วัน แผลก็หาย ตามลักษณะของมีดและบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับดังกล่าว ยังไม่พอที่จะฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหายให้ถึงแก่ความตาย การที่จำเลยแทงผู้เสียหายในขณะมึนเมา น่าจะเป็นเรื่องตั้งใจที่จะช่วยให้นายก้อนหลุดพ้นจากการจับกุมเท่านั้น
พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์
