แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมอบรถยนต์ให้แก่ผู้ร้องไว้เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้ตามหนังสือรับสภาพหนี้ ถือได้ว่าเป็นการจำนำตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 747 ผู้ร้อง จึงมีสิทธิได้รับชำระหนี้จากเงินที่ไดจากการขายทอดตลาดรถยนต์คันนั้นก่อนโจทก์ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาผู้นำยึดรถยนต์คันนั้นมาขายทอดตลาด
ย่อยาว
กรณีสืบเนื่องมาจากจำเลยไม่ชำระหนี้เงินตามคำพิพากษาแก่โจทก์ โจทก์จึงนำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดรถยนต์จำเลย ต่อมาเจ้าพนักงานบังคับคดีนำออกขายทอดตลาดได้เงิน 11,000 บาท ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า จำเลยเป็นหนี้ค่าซื้อวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างไปจากผู้ร้องเป็นเงิน 49,417 บาท จำเลยจึงทำหนังสือรับสภาพหนี้ไว้แก่ผู้ร้องและนำรถยนต์คันดังกล่าวมอบให้ผู้ร้องยึดไว้เป็นประกันผู้ร้องได้ยึดถือรถยนต์คันดังกล่าวไว้ในลักษณะจำนำตลอดมา จึงเป็นเจ้าหนี้บุริมสิทธิมีสิทธิได้รับชำระหนี้ก่อนเจ้าหนี้อื่น ผู้ร้องขอรับเงินที่ได้จากการขายทอดตลาดรถยนต์คันดังกล่าว
โจทก์ยื่นคำคัดด้านว่า หนี้ระหว่างผู้ร้องกับจำเลยมิได้ก่อให้เกิดบุริมสิทธิเหนือเจ้าหนี้อื่น ผู้ร้องไม่มีสิทธิที่จะได้รับเงินจากการขายทอดตลาดทรัพย์ที่โจทก์นำยึด ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีนำเงินที่ได้จากการขายทอดตลาดรถยนต์ที่โจทก์นำยึดให้แก่ผู้ร้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า โจทก์ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่จำเลยนำรถยนต์ไปมอบให้ผู้ร้องยึดถือไว้เป็นประกันหนี้นั้นไม่ก่อให้เกิดบุริมสิทธิแก่ผู้ร้องพิเคราะห์แล้ว คดีนี้ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ในการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมาย ศาลฎีกาต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นได้วินิจฉัยมาแล้วจากพยานหลักฐานในสำนวนซึ่งศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า นายพิชัย สุกลฐานะสินธ์หุ้นส่วนผู้จัดการของจำเลยยินยอมให้นางผ่อน สกุลฐานะสินธ์ ภริยานำรถยนต์คันพิพาทไปมอบให้แก่ผู้ร้องเพื่อเป็นประกันหนี้ตามหนังสือรับสภาพหนี้เอกสารหมาย ร.1 ผู้ร้องได้ครอบครองรถยนต์คันพิพาทตลอดมา จนกระทั่งถูกโจทก์นำยึดเห็นว่าการที่จำเลยมอบรถยนต์คันพิพาทซึ่งเป็นสังหาริมทรัพย์ให้แก่ผู้ร้องไว้ เพื่อเป็นการประกันการชำระหนี้ตามหนังสือรับสภาพหนี้นั้น ถือได้ว่าเป็นการจำนำตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 747 ผู้ร้องจึงมีสิทธิได้รับชำระหนี้จากทรัพย์นั้นก่อนโจทก์
พิพากษายืน
