แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กฎข้อบังคับวางระเบียบการหาของป่าว่าด้วยการเก็บรวงผึ้งวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2464 ข้อ 3 การเก็บรวงผึ้งแลน้ำผึ้งจะเป็นความผิดตามกฎข้อบังคับข้างต้นต่อเมื่อเป็นของที่เกิดในป่า คำว่าป่า ตามพ.ร.บ.ข้างต้นไม่กินความถึงที่ซึ่งเจ้าพนักงานออกใบเหยียบย่ำให้แล้ว
ย่อยาว
จำเลยกับพวกเก็บรวงผึ้งแลน้ำผึ้งบนต้นไม้ในที่ดินซึ่งจำเลยได้รับใบเหยียบย่ำ แต่ยังไม่ได้รับโฉนด
ศาลเดิมตัดสินว่าเมื่อจำเลยไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บ ต้องมีผิดตามกฎข้อบังคับการหาของป่า พ.ศ.๒๔๖๔ ข้อ ๓
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยเก็บได้ไม่มีผิด เพราะรังผึ้งรายนี้เกิดในที่ซึ่งจำเลยมีกรรมสิทธิ ไม่ได้เกิดในป่า เทียบคำพิพากษาฎีกาที่ ๓๐๘/๒๔๗๒
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำว่า ป่า ตามพ.ร.บ. รักษาป่ามาตรา ๓ หมายความถึงที่ดินซึ่งมิได้ออกโฉนดให้แก่ผู้ใด แต่ที่รายนี้มีใบเหยียบย่ำแม้มิใช่โฉนดแต่ตามทางการก็เป็นการเบื้องต้นในการออกโฉนด เมื่อถึงคราวออกโฉนดก็ดูไม่มีเหตุไรที่จะไม่ออกโฉนดให้จำเลย ๆ จึงเก็บผึ้งในที่ดินรายนี้ได้ไม่ผิด
