แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เนื้อสุกรที่จำเลยผู้กระทำผิดขายเกินราคาควบคุมให้แก่ผู้ซื้อนั้นเป็นของผู้ซื้อไม่ใช่ของจำเลยผู้กระผิด จะริบมิได้
(อ้างฎีกาที่ 379/2490)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจำหน่ายเนื้อสุกรเกินราคาควบคุม ฝ่าฝืนประกาศฯ จำเลยให้ศาลปฏิเสธได้ความว่า เนื้อสุกรของกลางเป็นของจำเลยจำหน่ายให้ ฮ.และ ว. คนละหนึ่งกิโลกรัมด้วยราคากิโลกรัมละ ๗ บาท ๕๐ สตางค์ เกินราคาสูงสุดที่ควบคุมกิโลกรัมละ ๘๐ สตางค์ เมื่อ ฮ. และ ว. ซื้อแล้วก็มีเจ้าหน้าที่เอาไปจาก ฮ.และ ว. เพื่อยึดเป็นของกลาง
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยขายเนื้อสุกรเกินราคาควบคุมดังกล่าว พิพากษาว่าจำเลยผิด พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ๒๔๙๐ มาตรา ๘, ๑๗, ๑๘ และประกาศคณะกรรมการ ฯ พ.ร.บ.ให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำผิด ๒๔๘๙ มาตรา ๖, ๗, ๘, ๙ ปรับ ๑๐๐๐ บาท ให้จ่ายสินบลร้อยละ ๓๐ ให้จ่ายรางวัลร้อยละ ๑๕ ของค่าปรับ ส่วนเนื้อสุกรของกลางศาลชั้นต้นให้ริบ แต่ศาลอุทธรณ์ไม่ริบ แต่มีความเห็นแย้งว่าต้องริบตาม พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ๒๔๙๐ มาตรา ๒๙
โจทก์ฎีกา ขอให้ริบเนื้อสุกรของกลาง
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงดังกล่า และเห็นว่าเนื้อสุกรเป็นของ ฮ. และ ว. เพราะ ฮ.และ ว. ซื้อจากจำเลย หิ้วออกมานอกร้านแล้วจำเลยผู้ขายก็มิได้โต้แย้งว่าไม่ใช่ของผู้ซื้อ ตาม พ.ร.บ. ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ๒๔๙๐ มาตรา ๒๙ ไม่ได้กล่าวว่าให้ริบโดยไม่เลือกว่าเป็นของผู้กระทำผิดหรือมิใช่ เนื้อสุกรไม่ใช่ของจำเลยผู้กระทำผิดแต่เป็นของผู้ซื้อ ซึ่งมิใช่ผู้กระทำผิด จะริบมิได้
พิพากษายืน
