แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใช้มีดดาบฟันผู้ตายขณะกำลังนั่งคุยอยู่ ผู้ตายไม่มีอาวุธหรือแสดงว่าจะต่อสู้ ฟันถูกที่ศีรษะ 1 ทีสมองไหล และที่ขา 1 ที กระดูกขาด ล้มลงแล้วจำเลยยังฟันซ้ำอีกรวมทั้งสิ้น 11 แผลอยู่ได้ 10 วันเศษจึงตาย การกระทำของจำเลยเป็นการฆ่าคนตายโดยดุร้ายตามมาตรา 250(4)
ย่อยาว
คดีได้ความตามฟ้องโจทก์และจำเลยรับสารภาพและพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบว่าจำเลยเป็นพระภิกษุ มีสาเหตุโกรธเคืองกับนายถวิลผู้ตายอยู่ ต่อมาวันเกิดเหตุจำเลยได้เสพสุราแล้วถือมีดตรงไปที่ผู้ตายนั่งคุยอยู่ ใช้มีดดาบฟันที่ศีรษะเหนือหูซ้าย 1 ที สมองไหลแล้วใช้มีดดาบฟันที่ขาซ้ายอีก 1 ที กระดูกต้นขาขาด ผู้ตายล้มลงจำเลยฟันซ้ำอีกหลายที มีรอยถูกฟัน 11 แห่ง อยู่ได้อีก 12 วันผู้ตายถึงแก่ความตาย
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดกฎหมายอาญา มาตรา 249, 329รวมลงโทษจำคุกตลอดชีวิต ลดกึ่งหนึ่งมาตรา 59, 38(2) คงจำคุก 10 ปี
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามมาตรา 250(3)(4) และกำหนดโทษให้สูงขึ้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ลงโทษประหารชีวิต แต่ลดตาม มาตรา 59,37(2) คงจำคุก 14 ปี
จำเลยฎีกาขอให้ลงโทษตามศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยทำร้ายผู้ตายซึ่งนั่งอยู่เฉย ๆ ไม่มีอาวุธหรือแสดงว่าจะต่อสู้ โดยฟันถึง 11 แผล บางแผลสาหัสมากอยู่ได้ 10 วัน จึงตาย แสดงว่าจำเลยฆ่าคนด้วยความดุร้าย ควรปรับตามกฎหมายอาญา มาตรา 250(4) ที่ศาลอุทธรณ์จำคุกจำเลยเพียง 14 ปีนั้นนับว่าปรานีแก่จำเลยอย่างยิ่งอยู่แล้ว ไม่มีเหตุจะลดโทษอีกพิพากษายืน
