แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยได้เช่าอาคารฉะเพาะกองไม้กระดานเพื่อจำหน่าย ไม่ได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัย ไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ.
ย่อยาว
ความว่า โจทก์ได้ทำสัญญาเช่าที่พิพาทจากนางละมัย แล้วมาทำสัญญาให้จำเลยที่ ๑ เช่า สำหรับเป็นที่เก็บไม้กระดานเพื่อจำหน่าย มีกำหนด ๑ ปี ครบกำหนดสัญญาแล้ว ผู้เข่ากับผู้ให้เช่ามิได้ทำสัญญากันใหม่ คงอยู่และเสียค่าเช่าเรื่อย ๆ มา ต่อมาโจทก์ได้บอกกล่าวให้จำเลยทั้งสองออกจากสถานที่เช่าและเลิกใช้สถานที่เช่าแล้ว จำเลยไม่กระทำตาม จึงฟ้องขอให้ขับไล่ จำเลยที่ ๑ ให้การว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอยู่ในที่พิพาทแล้ว ส่วนจำเลยที่ ๒ ว่าเป็นหุ้นส่วนกับจำเลยที่ ๑ นอกจากใช้ที่พิพาทเป็นที่จำหน่ายไม้กระดานแล้ว ยังใช้เป็นที่อยู่อาศัยด้วย จึงได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยไม่ได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ พิพากษาให้ขับไล่จำเลย.
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า อาคารที่พิพาทจำเลยไม่ได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัย ไม่ได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ส่วนจำเลยที่ ๒ แม้จะเป็นหุ้นส่วนกับจำเลยที่ ๑ ก็ไม่ได้รับความคุ้มครองเช่นเดียวกัน
พิพากษายืน.
