แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของโรงค้าซึ่งเสียภาษีโรงค้าได้ขายของราคา 18 บาท ผู้ซื้อได้ผ่อนใช้ไปคราวแรก 15 บาท ผู้ขายได้เขียนใบรับและปิดอากรแสตมป์ไว้แล้ว ตั้งใจว่าเมื่อชำระเงินครบจึงจะให้ใบรับ ดังนี้ จำเลยจึงยังไม่มีผิด.
(อ้างฎีกาที่ 235/2484)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยเป็นผู้ประกอบการค้าซึ่งตั้งโรงค้าและเสียภาษีโรงค้า จำเลยได้ขายครุถังให้แก่ผู้มีชื่อไปรวมราคม ๑๘ บาท ผู้ซื้อได้ชำระราคาให้จำเลยรับไว้แล้ว ๑๕ บาท จำเลยไม่ออกใบรับ ปิดอากรแสตมป์ให้แก่ผู้ซื้อ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับว่าได้ขายครุ ๑ หาบเป็นราคา ๑๘ บาทให้แก่นางดำ ๆ ได้ชำระเงินให้จำเลย ๑๕ บาทก่อน ส่วนอีก ๓ บาทนั้นว่าประเดี๊ยวจะเอามาให้ จำเลยได้รับเงินและมอบครุให้นางดำไป กับได้เขียนใบรับเงินในจำนวน ๑๘ บาท และปิดอากรแสตมป์ขีดฆ่าไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้มอบใบรับเงินให้นางดำ พอนางดำออกออกไปพ้นร้านก็ถูกนายเสมอเสมียนสรรพากรบันทึกถ้อยคำไว้ ในวันนั้นนางดำกลับมาชำระให้แก่จำเลย ๆ ก็ฉีกใบรับเงินให้นางดำไป โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ปรับ ๕๐ บาทตามประมวลรัษฎากร มาตรา ๑๒๗
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยขายครุรายนี้ ไม่ใช่เป็นการขายที่มีเงื่อนไขให้ชำระราคาภายหลังงวดเดียวหรือหลายงวด จำเลยจึงไม่มีหน้าที่จะต้องออกใบรับทุกคราวที่ได้รับชำระราคาตามบทบัญญัติในวรรค ๒ แห่งมาตรา ๑๐๕ ที่แก้ไขเพิ่มเติม จำเลยจึงยังไม่มีผิด
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
