แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยเป็นลูกจ้างประจำของโจทก์ มีหน้าที่ขับรถยนต์โดยสารประจำทางตามสัญญาจ้างแรงงาน จำเลยฝ่าฝืนคำสั่งเกี่ยวกับการทำงานตามหน้าที่ เป็นเหตุให้รถของโจทก์ได้รับความเสียหายเป็นคำฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดหน้าที่ บกพร่องต่อหน้าที่ อันเกิดแต่สัญญาจ้างแรงงานในการขับรถ ขอให้บังคับจำเลยตามสิทธิตามสัญญาจ้างแรงงานตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.2522มาตรา 8(1) มิใช่คดีฟ้องเรียกค่าเสียหายอันเกิดแต่มูลละเมิดจึงนำอายุความหนึ่งปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448มาปรับแก่คดีหาได้ไม่ ต้องใช้อายุความ 10 ปี ตามมาตรา 164.(ที่มา-เนติ)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นลูกจ้างประจำของโจทก์ มีหน้าที่ขับรถยนต์โดยสารประจำทางตามสัญญาจ้างแรงงาน จำเลยได้กระทำการฝ่าฝืนคำสั่งเกี่ยวกับการทำงานตามหน้าที่ กล่าวคือ จำเลยขับรถโดยสารประจำทางด้วยความเร็วสูงประมาทปราศจากความระมัดระวังเป็นเหตุให้เกิดอุบัติเหตุชนกับรถยนต์โดยสารประจำทางอีก 2 คัน ทำให้รถโจทก์เสียหายเป็นเงิน 42,260 บาท โจทก์ตั้งกรรมการสอบสวน แล้วมีคำสั่งไล่จำเลยออก และได้หักเงินชดใช้ค่าเสียหายบางส่วนแล้ว คงเหลือที่ต้องรับผิดจำนวน 23,160 บาท ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายจำนวนดังกล่าวพร้อมด้วยดอกเบี้ยให้โจทก์
จำเลยให้การว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 24,413.59 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี ในเงินต้น 23,160 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ‘จำเลยอุทธรณ์ว่า การที่จำเลยประมาทเลินเล่อทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย แม้จะได้กระทำในขณะที่เป็นลูกจ้างโจทก์ ก็ถือว่าเป็นการกระทำละเมิดต่อโจทก์ มิใช่ผิดสัญญาจ้างแรงงาน จึงต้องนำอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 มาปรับแก่คดีนี้นั้นพิเคราะห์แล้ว โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยเป็นลูกจ้างประจำของโจทก์ มีหน้าที่ขับรถยนต์โดยสารประจำทางตามสัญญาจ้างแรงงานจำเลยฝ่าฝืนคำสั่งเกี่ยวกับการทำงานตามหน้าที่ เป็นเหตุให้รถของโจทก์ได้รับความเสียหาย คำฟ้องของโจทก์ดังกล่าวเป็นคำฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดหน้าที่ บกพร่องต่อหน้าที่อันเกิดแต่สัญญาจ้างแรงงานในการขับรถ ขอให้บังคับจำเลยตามสิทธิตามสัญญาจ้างแรงงานตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 8 (1) มิใช่คดีฟ้องเรียกค่าเสียหายอันเกิดแต่มูลละเมิดจึงนำอายุความหนึ่งปีตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 มาปรับแก่คดีนี้หาได้ไม่ที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า ฟ้องโจทก์มีอายุความสิบปีตามมาตรา 164 คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความนั้นชอบแล้ว อุทธรณ์ของจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน’
