แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 81, 288, 83 ประกอบด้วยมาตรา 53 (2)ลดมาตราส่วนโทษลงกึ่งหนึ่งตามมาตรา 75 และลดโทษตามมาตรา 78ให้อีกกึ่งหนึ่งแล้ว จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 80, 288, 83 ประกอบด้วยมาตรา 53 (1)ลดมาตราส่วนโทษลงกึ่งหนึ่งตามมาตรา 75 และลดโทษตามมาตรา 78ให้อีกกึ่งหนึ่งแล้ว จำคุก 4 ปี ดังนี้ เป็นการพิพากษาแก้ทั้งบททั้งโทษจึงเป็นการแก้ไขมาก ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 และ 220
ใช้ปืนแก๊ปยาวยิง 2 นัด ขณะผู้เสียหายเดินมาห่างจำเลย4 – 5 วา กระสุนปืนถูกใบหน้า คือ ที่หน้าผาก 2 รู โดนจมูกและเข้าตาขวาตาขวาบอด ถูกยิงแล้วโลหิตไหลเต็มใบหน้าตามพฤติการณ์แสดงชัดว่ากระสุนปืนเฉียดเฉียงไป ไม่ถูกด้านตรง กระสุนปืนจึงไม่เจาะลึกเข้าไปภายในศีรษะและใบหน้า ผู้เสียหายจึงไม่ได้รับอันตรายถึงชีวิต ตามธรรมดาอาวุธปืนเป็นอาวุธที่ร้ายแรง ใช้ประหัตประหารกันให้ถึงแก่ความตายได้ง่ายและแน่นอนกว่าอาวุธอื่น จะสันนิษฐานว่าปืนที่จำเลยใช้ยิงไม่มีประสิทธิภาพเพราะผู้เสียหายถูกยิงในระยะใกล้ แต่ได้รับอันตรายเพียงบาดเจ็บไม่ถึงแก่ความตายหาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกอีกคนหนึ่งที่ยังจับไม่ได้ ใช้ปืนยิง ๒ นัดโดยเจตนาฆ่า นายแจ้ง ชาญศรี กระสุนปืนไม่ถูกที่สำคัญนายแจ้งจึงไม่ตายเพียงได้รับอันตรายแก่กายถึงสาหัส ตาข้างขวาบอด ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๘๓
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์ประกอบคำรับสารภาพแล้วฟังว่า ปืนแก๊ปยาวที่จำเลยใช้ยิงมีกำลังน้อยมาก การกระทำของจำเลยไม่สามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๓, ๘๑ ประกอบด้วยมาตรา ๕๓(๒) จำเลยอายุ ๑๕ ปีเศษ ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๕ จำคุก ๖ ปี จำเลยให้การรับสารภาพปรานีลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๓ ปี
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ผู้เสียหายไม่ตายมิใช่เพราะปืนหย่อนประสิทธิภาพแต่เกิดจากการเล็งผิดเป้าหมาย จะนำมาตรา ๘๑ประมวลกฎหมายอาญามาปรับไม่ได้ พิพากษาแก้ ว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๘๐, ๒๘๘, ๘๓ ให้วางโทษสองในสามจากโทษจำคุกตลอดชีวิตตามมาตรา ๕๓(๑) จำเลยอายุยังไม่เกิน ๑๗ ปี ลดมาตราส่วนโทษกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๕ คงจำคุก ๘ ปี มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้อีกกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๘คงเหลือโทษจำคุก ๔ ปี
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะข้อ ๒(ข) ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายนอกนั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาที่จำเลยหยิบยกขึ้นฎีกาตามข้อ ๒(ข) มีว่าอาวุธปืนที่จำเลยใช้ในการกระทำผิดมีประสิทธิภาพเพียงไร การวินิจฉัยปัญหาดังกล่าว จำต้องฟังจากพยานหลักฐานในท้องสำนวน ปัญหานี้จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่ใช่ปัญหาข้อกฎหมาย แต่คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๓, ๘๑ประกอบด้วยมาตรา ๕๓(๒) ลดมาตราส่วนโทษตามมาตรา ๗๕ ลงกึ่งหนึ่งและลดโทษให้ตามมาตรา ๗๘ อีกกึ่งหนึ่งแล้ว จำคุก ๓ ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๓, ๘๐ประกอบด้วยมาตรา ๕๓(๑) ลดมาตราส่วนโทษตามมาตรา ๗๕ ลงกึ่งหนึ่งและลดโทษให้ตามมาตรา ๗๘ อีกกึ่งหนึ่งแล้ว จำคุก ๔ ปี เป็นการพิพากษาแก้ทั้งบทและแก้ทั้งโทษ จึงเป็นการแก้ไขมาก ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘และ ๒๒๐ ข้อเท็จจริงในคดีนี้ได้ความว่าจำเลยใช้ปืนแก๊ปยาวยิงนายแจ้งผู้เสียหายขณะที่ผู้เสียหายกำลังเดินมาห่างจำเลยราว ๔-๕ วา รวม ๒ นัดกระสุนปืนถูกที่ใบหน้าผู้เสียหาย คือ ที่หน้าผาก ๒ รู โดนจมูกและเบ้าตาขวาตาขวาบอด ถูกยิงแล้วโลหิตไหลเต็มใบหน้า ตามแผนที่เกิดเหตุหมาย จ.๒ที่จำเลยนำชี้ จำเลยอยู่ทางด้านซ้ายผู้เสียหายเยื้องกัน กระสุนปืนถูกที่หน้าผากและเบ้าตาขวา แสดงชัดว่าวิถีกระสุนเฉียดเฉียงไปทางส่วนขวาของใบหน้าไม่ถูกด้านตรง กระสุนปืนจึงไม่เจาะลึกเข้าไปภายในศีรษะและใบหน้า ผู้เสียหายจึงไม่ได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิต ตามธรรมดาอาวุธปืนเป็นอาวุธที่ร้ายแรงใช้ประหัตประหารกันให้ถึงแก่ความตายได้ง่ายและแน่นอนกว่าอาวุธปืน จะสันนิษฐานเอาว่าปืนที่จำเลยใช้ยิงไม่มีประสิทธิภาพเพราะผู้เสียหายถูกยิงในระยะใกล้ แต่ได้รับอันตรายเพียงบาดเจ็บไม่ถึงแก่ความตายนั้นหาได้ไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าที่ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตายหาใช่เป็นเพราะปืนไม่มีประสิทธิภาพดังที่จำเลยฎีกาไม่ ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชี้ขาดจำเลยมานั้น ชอบแล้ว
ส่วนที่จำเลยฎีกาว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม เพราะโจทก์บรรยายฟ้องแต่เพียงว่าจำเลยใช้อาวุธปืนยิงผู้เสียหาย มิได้บรรยายให้ชัดแจ้งว่าจำเลยใช้อาวุธปืนแก๊ปยาวยิงผู้เสียหายนั้น เห็นว่า ในคดีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นนี้ เมื่อโจทก์บรรยายถึงอาวุธซึ่งจำเลยใช้ในการกระทำผิดว่าเป็นปืนก็ถือได้ว่าได้กล่าวถึงรายละเอียดที่เกี่ยวกับสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับการกระทำผิดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาดีแล้ว แม้จะมิได้กล่าวว่าเป็นปืนแก๊ปก็ไม่เป็นคำฟ้องที่เคลือบคลุมดังที่จำเลยฎีกา
พิพากษายืน
