แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อฟ้องของโจทก์ข้อ 3 บรรยายว่า ‘บัดนี้โจทก์ทราบว่าจำเลยประพฤติผิดสัญญาเช่า โดยเอาตึกที่เช่านี้บางส่วนไปให้เช่าช่วงโดยไม่ได้รับความยินยอมจากโจทก์โจทก์จึงไม่ประสงค์จะให้จำเลยเช่าต่อไปโจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกการเช่าไปยังจำเลยดังสำเนาท้ายคำฟ้องจำเลยรับทราบแล้วไม่ปฏิบัติตามโจทก์จึงจำต้องมาขอบารมีศาลเป็นที่พึ่ง’ ดังนี้เห็นได้ว่า โจทก์ยกเหตุเช่าช่วงเป็นข้ออ้างขอให้ศาลขับไล่ หาได้ยกเหตุอื่นใด (สิทธิบอกเลิกการเช่าอย่างสัญญาเช่าธรรมดา) เป็นข้ออ้างไม่ข้อวินิจฉัยของศาลล่างที่นอกเหนือจากประเด็นเช่าช่วง จึงเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าห้องพิพาทโดยไม่มีกำหนดเวลาเช่าเดือนละ55 บาท ดังสำเนาหนังสือสัญญาเช่าท้ายคำฟ้อง จำเลยประพฤติผิดสัญญาโดยเอาตึกพิพาทไปให้เช่าช่วง โดยไม่ได้รับความยินยอมจากโจทก์โจทก์จึงไม่ประสงค์จะให้จำเลยเช่าต่อไป โจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกการเช่าไปยังจำเลยดังสำเนาท้ายคำฟ้อง จำเลยรับทราบแล้วไม่ปฏิบัติตามจึงขอให้ศาลบังคับขับไล่จำเลยและบริวาร ฯลฯ
จำเลยรับว่าเช่าโดยไม่มีกำหนดเวลา แต่จำเลยไม่เคยประพฤติผิดสัญญาให้เช่าช่วง จำเลยไม่เคยค้างค่าเช่า โจทก์มิได้บอกกล่าวเลิกการเช่ากับจำเลยก่อนฟ้อง อำนาจฟ้องของจำเลยยังไม่เกิดขึ้น ฯลฯ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า (1) โจทก์มีอำนาจฟ้องตามหนังสือมอบอำนาจที่โจทก์อ้าง ฯลฯ (3) โจทก์สืบไม่ได้ว่าจำเลยเอาตึกแถวรายนี้ไปให้เช่าช่วง (4) โจทก์ได้บอกกล่าวเลิกการเช่าแก่จำเลยแล้ว (5) จำเลยไม่ได้ค้างค่าเช่าดังโจทก์ฟ้อง พิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ฯลฯ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์แปลฟ้องในข้อ 3 ว่า โจทก์ไม่ประสงค์จะให้เช่าไม่ว่าผู้เช่าจะประพฤติผิดสัญญาหรือไม่ก็ตาม ฉะนั้น แม้จะฟังไม่ได้ว่าจำเลยให้เช่าช่วงโจทก์ก็มีสิทธิบอกเลิกการเช่าอย่างสัญญาเช่าธรรมดา พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 172คำฟ้องต้องแสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาของโจทก์ ฯลฯ ตามคำบรรยายฟ้องของโจทก์ข้อ 3 ที่ว่า “บัดนี้ โจทก์ทราบว่า จำเลยประพฤติผิดสัญญาเช่า โดยเอาตึกที่เช่านี้บางส่วนไปให้เช่าช่วงโดยไม่ได้รับความยินยอมจากโจทก์ โจทก์จึงไม่ประสงค์จะให้จำเลยเช่าต่อไป โจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกการเช่าไปยังจำเลยดังสำเนาท้ายคำฟ้อง จำเลยรับทราบแล้วไม่ปฏิบัติตาม โจทก์จึงจำต้องมาขอบารมีศาลเป็นที่พึ่ง” นั้น เห็นได้ชัดว่า โจทก์ยกเหตุเช่าช่วงเป็นข้ออ้างขอให้ศาลขับไล่ หาได้ยกเหตุอื่นใดเป็นข้ออ้างไม่ ศาลทั้งสองพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็นฎีกาจำเลยข้อนี้ฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องของโจทก์เสีย
