แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บาดแผลดังนี้คือ 1. ในช่องจมูกแถบซ้ายด้านใน รอยขีดหนังขาดยาว 3 ม.ม. และโลหิตออกทางช่องจมูกทั้งสอง
2. ชายโครงด้านหน้าแถบซ้าย รอยผื่นแดงยาว 8 ซ.ม. กว้าง 5 ซ.ม.
3. ใต้ลิ้นปี่ รอยผื่นแดงยาว 4 ซ.ม. กว้าง 3 ซ.ม.
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเป็นรอยถูกกระทำแก่ร่างกายถึงแก่บาดเจ็บแล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๘, ๓๐๐ จำเลยรับสารภาพตลอดตามฟ้อง
ศาลทหารกรุงเทพฯ พิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๘ ให้จำคุก ๒ ปี ลดตามมาตรา ๕๙ คงจำคุก ๑ ปี
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๓๐๐
ศาลทหารกลางพิพากษายืน
โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยได้กระทำการชิงทรัพย์มีข้อที่จะต้องวินิจฉัยเพียงว่าการที่จำเลยได้ใช้กำลังกายกระทำแก่ผู้เสียหายจะเรียกว่ากระทำให้เกิด บาดเจ็บต้องด้วยมาตรา ๓๐๐ หรือไม่
ปรากฎตามใบชัณสูตรบาดแผลของผู้เสียหาย ซึ่งแพทย์ได้ตรวจว่า
(๑) ในช่องจมูกแถบซ้ายด้านใน รอยขดีหนังขาดยาว ๓ มิลลิเมตร และมีโลหิตออกทางช่องจมูกทั้งสอง
(๒) ชายโครงด้านหน้าแถบซ้าย รอยผื่นแดงยาว ๘ เซ็นติเมตร กว้าง ๕ เซ็นติเมตร
(๓) ใต้ลิ้นปี่ รอยผื่นแดงยาว ๔ เซ็นติเมตร กว้าง ๓ เซ็นติเมตร
(๔) ข้างจมูกแถบซ้าย รอยขีดหนังขาดยาว ๓ เซ็นติเมตร
รอยถูกระทำร้ายเหล่านี้แสดงว่าเป็นรอยถูกกระทำแก่ร่างกายถึงแก่บาดเจ็บแล้วเห็นว่าจำเลยมีความผิดฐานชิงทรัพย์ทำให้เขาบาดเจ็บตามมาตรา ๓๐๐
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลทหารกลางให้จำคุกจำเลย ๕ ปี ลดกึ่งหนึ่งตามมาตราคงเหลือโทษจำคุก ๒ ปี ๖ เดือน
