แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำว่า มีไว้เพื่อใช้ ในมาตรา 244 นั้นบัญญัติไว้เพื่อให้แตกต่างกันกับ มีไว้ เฉยๆ
การที่จำเลยมีธนบัตรปลอมไว้แล้วนำออกขาย ถือว่าเป็นการมีไว้เพื่อนำออกใช้ ตามมาตรา 244 แล้ว(นัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1654/2503)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ระหว่างวันที่ 15 ก.ย. 2498 ถึง 24 ต.ค. 2498 จำเลยสมคบกันมีและจำหน่ายธนบัตรปลอม ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 202, 203, 207 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายลักษณะอาญา พ.ศ. 2475 มาตรา 6 ริบของกลาง
จำเลยทั้งสองปฏิเสธ
ศาลอาญาไม่เชื่อพยานโจทก์ พิพากษายกฟ้อง แต่ให้ริบธนบัตรปลอมของกลาง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ 1 ทำผิดตามฟ้อง ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 244 ซึ่งเป็นคุณแก่จำเลยจำคุก 5 ปี
จำเลยที่ 1 ฎีกาทั้งข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายว่า ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 244 ได้บัญญัติความผิดฐานมีธนบัตรปลอมไว้เฉพาะมีไว้เพื่อนำออกใช้ ต่างกับกฎหมายลักษณะอาญา ซึ่งใช้คำว่ามีไว้เพื่อจำหน่าย ฉะนั้น การจำหน่ายธนบัตรปลอมตามข้อกล่าวหาของโจทก์ จึงไม่เป็นผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 244
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทำผิดตามฟ้อง
ข้อกฎหมาย ศาลฎีกาเห็นว่า คำว่า มีไว้เพื่อใช้ ในมาตรา 244นั้น บัญญัติไว้เพื่อให้แตกต่างกันกับ มีไว้ เฉย ๆ เช่น ธนาคารมีธนบัตรปลอมใส่กรอบไว้ให้ลูกค้าดูเพื่อเป็นตัวอย่างแห่งการปลอมเป็นต้น ดังนี้ เป็นการมีไว้ไม่ใช่เพื่อนำออกใช้ซึ่งธนบัตรปลอมนั้น การที่จำเลยมีธนบัตรปลอมไว้แล้วนำออกขาย ก็เป็นการมีไว้เพื่อนำออกใช้ตามความในมาตรา 244 นั้นแล้ว (นัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1654/2503)
ศาลฎีกาพิพากษายืน
