แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำว่า มีไว้เพื่อใช้ในมาตรา 244 นั้น บัญญัติไว้เพื่อให้แตกต่างกับมีไว้เฉย ๆ
การที่จำเลยมีธนบัตรปลอมไว้แล้วนำออกขาย ถือว่า เป็นการมีไว้เพื่อนำออกใช้ ตามมาตรา 244 แล้ว (นัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1254/2503)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ระหว่างวันที่ ๑๕ ก.ย. ๒๔๙๘ ถึง ๒๔ ต.ค. ๒๔๙๘ จำเลยสมคบกันมีและจำหน่ายธนบัตรปลอม ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๐๒, ๒๐๓, ๒๐๗ พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายลักษณะอาญา พ.ศ. ๒๔๗๕ มาตรา ๖ ริบของกลาง
จำเลยทั้งสองปฏิเสธ
ศาลอาญาไม่เชื่อพยานโจทก์ พิพากษายกฟ้อง แต่ให้ริบธนบัตรปลอมของกลาง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑ ทำผิดตามฟ้อง ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๔๔ ซึ่งเป็นคุณแก่จำเลยจำคุก ๕ ปี
จำเลยที่ ๑ ฎีกาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายว่า ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๔๔ ได้บัญญัติความผิดฐานมีธนบัตรปลอมไว้เฉพาะ มีไว้เพื่อนำออกใช้ ต่างกับกฎหมายลักษณะอาญา ซึ่งใช้คำว่า มีไว้เพื่อจำหน่าย ฉะนั้น การจำหน่ายธนบัตรปลอมตามข้อกล่าวหาของโจทก์ จึงไม่ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๔๔
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทำผิดตามฟ้อง
ข้อกฎหมาย ศาลฎีกาเห็นว่า คำว่ามีไว้เพื่อใช้ในมาตรา ๒๔๔ นั้น บัญญัติไว้เพื่อให้แตกต่างกับ มีไว้เฉย ๆ เช่น ธนาคารมีธนบัตรปลอมใส่กรอกไว้ ให้ลูกค้าดูเพื่อเป็นตัวอย่างแห่งการปลอม เป็นต้น ดังนี้ เป็นการมีไว้ไม่ใช่เพื่อนำออกใช้ซึ่งธนบัตรปลอมนั้น การที่จำเลยมีธนบัตรปลอมไว้แล้วนำออกขาย ก็เป็นการมีไว้เพื่อนำออกใช้ตามความในมาตรา ๒๔๔ นั้นแล้ว (นัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๖๕๔/๒๕๐๓)
ศาลฎีกาพิพากษายืน
