แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตาม ม.327 ใช้บังคับแก่การชำระหนี้ในหนี้รายหนึ่ง ๆไม่ใช่ใช้บังคับระหว่างหนี้หลายรายด้วยกัน การตั้งตัวแทนไปทำสัญญาจ้างทำของไม่ต้องทำเป็นหนังสือก็สมบูรณ์ตามกฎหมายประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.208-209 ในคดีโจทก์ขาดนัดไม่มาศาลและศาลสั่งจำหน่ายคดีเสียโจทก์ยื่นคำร้องขอให้ดำเนินคดีต่อไปใหม่นั้น อยู่ในดุลยพินิจของศาลแล้วแต่เหตุผลเป็นเรื่อง ๆ ไป
ย่อยาว
คดีได้ความว่า จำเลยได้ใช้ให้ลูกจ้างของจำเลยสั่งโจทก์ทำสิ่งของต่าง ๆ สำหรับใช้ในเรือกลไฟของจำเลย ปรากฎตามบิลหลายฉะบับในเอกสารหมาย ๑-๙-๑๐-๑๑ และ ๑๕ จำเลยได้ชำระไปบ้างแล้วโจทก์จึงฟ้องเรียกเงินที่ค้างชำระจากจำเลย
ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาให้จำเลยใช้เงินที่ค้างรวม ๗๒๑ บาท ๖๕ สตางค์
จำเลยฎีกาว่า โจทก์ได้ยอมชำระหนี้ตามบิลฉะบับสุดท้ายไปแล้ว ต้องถือว่าบิลฉะบับก่อน ๆ นั้นเป็นอันชำระเสร็จไปแล้วด้วยตามประมวลแพ่ง ฯ ม.๓๒๗ และว่าการตั้งตัวแทนเช่นคดีนี้ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย กับว่าโจทก์ขาดนัดไม่มาศาล ศาลแพ่งกลับสั่งยกคดีขึ้นมาพิพากษาใหม่ ไม่ชอบด้วยกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า ม.๓๒๗ ที่จำเลยอ้างบัญญัติถึงเรื่องการชำระหนี้อันมีกำหนดเวลาชำระเป็นระยะเวลา ไม่ตรงกับเรื่องในคดีนี้ เพราะเรื่องนี้เป็นหนี้ค่าจ้างทำของหลายรายต่างหากจากกัน และไม่ใช่หนี้อันมีกำหนดชำระเป็นระยะเวลา และเห็นว่าเป็นเรื่องจ้างทำของไม่ใช่กิจการที่กฎหมายบังคับว่าต้องทำเป็นหนังสือ การตั้งตัวแทนเพื่อการนี้จึงไม่จำต้องทำเป็นหนังสือ
ส่วนข้อที่ว่าโจทก์ขาดนัดชั้นศาลเดิมแล้วศาลสั่งจำหน่ายคดี แต่โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลดำเนินการพิจารณาต่อไป ในที่สุดศาลสั่งให้พิจารณาคดีตอไปอีกนั้น เห็นวาคดีนี้ศาลได้จัดการให้มีการไต่สวนคำร้องแล้ว เห็นมีเหตุผลสมควรจึงสั่งให้พิจารณาต่อไป เป็นการชอบด้วยวิธีพิจารณาแล้ว แลเห็นว่าเป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒
