แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติควบคุมการขายทอดตลาดและค้าของเก่า พ.ศ. 2474 มุ่งประสงค์ควบคุมการค้าของเก่าอันมีที่ทำการค้า มิได้มุ่งหมายถึงหาบเร่ซื้อของเก่าไปขายแก่ร้านค้าของเก่า
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยประกอบอาชีพการค้าของเก่าโดยหาบเร่ซื้อและขายของเก่า โดยไม่มีใบอนุญาตตามกฎหมาย ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติควบคุมการขายทอดตลาดและค้าของเก่า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๔,๑๒ ฯลฯ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติควบคุมการขายทอดตลาดและค้าของเก่า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๔ บัญญัติห้ามมิให้บุคคลใดประกอบอาชีพการค้าของเก่า ฯลฯ โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาต แต่ตามมาตรา ๘ บัญญัติให้ผู้ค้าของเก่าต้องแสดงนามของตนและคำว่าผู้ค้าของเก่า ไว้ ณ ที่ทำการค้าของตนพร้อมทั้งใบอนุญาตในที่อันเห็นได้ชัดแจ้ง มีสมุดบัญชีสำหรับการค้าของตน และจดรายการข้อสำคัญทั้งปวงแห่งการค้าลงไว้ทุกราย สมุดบัญชีตามที่กล่าวต้องทำตามแบบ ทำเลขลำดับเป็นเครื่องหมายปิดไว้ที่ของให้ตรงกับเลขลำดับในสมุดบัญชีเพื่อสะดวกในการสำรวจ ดังนี้ แสดงว่ากฎหมายมุ่งประสงค์ควบคุมการค้าของเก่าอันมีที่ทำการค้ามิได้มุ่งหมายถึงหาบเร่ซื้อของเก่าไปขายแก่ร้านค้าดังที่จำเลยในคดีนี้กระทำ
พิพากษายืน
