แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นสารวัดศึกษาไปราชการกลับมาแล้วทำรายงานขอเบิกเงินค่าพาหนะและเบี้ยเลี้ยงเป็นเท็จดังนี้จำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.230 เพราะการขอเบิกเป็นเงินเช่นนี้เป็นสิทธิของจำเลยไม่ใช่หน้าที่
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเป็นสารวัดศึกษานายอำเภอใช้ให้ไปราชการ เมื่อกลับมาจากราชการจำเลยทำรายงานเท็จเบิกค่าพาหนะและเบี้ยเลี้ยงต่อนายอำเภอ แต่นายอำเภอรู้สึกเสียก่อนจึงงดเบิกจ่าย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๓๐ และ ๓๐๔-๖๐
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่าจำเลยมีความผิดตาม ม.๒๓๐
ศาลตัดสินว่ารายงานขอเบิกเงินค่าพาหนะและเบี้ยเลี้ยงเดินทางเป็นสิทธิของจำเลยที่จะได้รับตามกฎหมาย หาใช่เป็นหน้าที่ดังโจทย์อ้างไม่ จำเลยจึงไม่มีผิดดังโจทย์ฎีกาพิพากษายืนตาม
