แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องจำเลยรับสารภาพได้ความว่า จำเลยมีเนื้อฝิ่นและมูลฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เนื้อฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละ 4 บาท ส่วนมูลฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละเท่าใดไม่ได้ความ ดังนี้คงปรับจำเลยได้ 5 เท่าของราคาเนื้อฝิ่น ส่วนเกณฑ์ปรับฐานมีมูลฝิ่นต้องปรับอย่างสูง 50บาทเท่านั้น เพราะโจทก์ไม่แจ้งราคามูลฝิ่น (อ้างฎีกาที่ 1037/2482,914/2487)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง จำเลยรับสารภาพได้ความว่า จำเลยมีเนื้อมูลฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เนื้อฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละ 4 บาท มูลฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละเท่าใด ไม่ได้ความ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า เนื้อฝิ่นก็ต้องราคากรัมละ 4 บาทเช่นกันทั้งนี้โดยอาศัยความในมาตรา 6 พระราชบัญญัติฝิ่น (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2481 พิพากษาปรับ 5 เท่าของราคาเนื้อฝิ่นและมูลฝิ่น
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เมื่อโจทก์ไม่แจ้งราคามูลฝิ่นก็ต้องปรับเพียง 50 บาทเป็นอย่างสูง จึงพิพากษาแก้เฉพาะโทษปรับมูลฝิ่นเป็น 50 บาท ลดฐานรับสารภาพคงปรับ 25 บาท
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้ว โจทก์ฎีกาว่าพระราชบัญญัติฝิ่น (ฉบับที่ 4) 2481 มาตรา 6 วรรคสุดท้ายให้ถือราคามูลฝิ่นเท่ากับราคาเนื้อฝิ่น ฟ้องได้แจ้งราคาเนื้อฝิ่นลงไว้แล้วว่า กรัมละ 4 บาท ราคามูลฝิ่นก็ต้องเป็นกรัมละ 4 บาท คดีนี้ฐานมีมูลฝิ่นจำเลยถูกปรับเพียง 50 บาท จึงคลาดเคลื่อน โจทก์ฎีกาดังนี้ ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วยในข้อที่ว่ามาตรา 6 วรรคท้ายให้ถือราคามูลฝิ่นเท่ากับราคาเนื้อฝิ่น มาตรา 6 วรรคท้าย ไม่มีข้อความเช่นที่โจทก์ฎีกามานั้นเลย ศาลอุทธรณ์ให้ปรับจำเลยชอบด้วยกฎหมายแล้ว ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
จึงพิพากษายืน
