แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อัยการและผู้เสียหายต่างอุทธรณ์ด้วยกัน โดยผู้เสียหายขอให้ศาลอุทธรณ์อย่ารอการลงโทษแก่จำเลย อัยการขอให้ศาลอุทธรณ์ลงโทษให้หนักขึ้น ดังนี้ ศาลอุทธรณ์มีอำนาจพิพากษาตามคำขอของอัยการได้ ไม่เป็นการเกินคำขอ
ย่อยาว
คดีขึ้นมาสู่ศาลฎีกา เฉพาะจำเลยที่ 1 ซึ่งโจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1เป็นกำนันตำบลบ้านกุ่ม ได้สมคบกับจำเลยที่ 2 ถึง 5 ใช้มีดและปืนขู่เข็ญและใช้กำลังกายฉุดคร่านางสาวยู่เจ็ง และหน่วงเหนี่ยวกักขังเพื่อการอนาจาร ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 268, 270, 276
จำเลยที่ 1 ปฏิเสธ จำเลยนอกนั้นรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทุกคนมีความผิดตามมาตรา 268, 270, 276 แต่ให้ลงโทษตามมาตรา 276 ซึ่งเป็นบทหนัก ให้จำคุกจำเลยที่ 1มีกำหนด 1 ปี แต่ให้รอการลงโทษไว้
อัยการอุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ให้หนักไม่รอการลงอาญาผู้เสียหายอุทธรณ์ขออย่ารอการลงอาญาแก่จำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ แก้ให้จำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 2 ปี
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าผู้เสียหายอุทธรณ์ ขอให้ลงโทษจำเลยโดยไม่รอการลงโทษ ผู้เสียหายไม่ได้ขอให้ลงโทษหนัก แต่อัยการขอให้ลงโทษหนักจึงถือเอาคำขอของอัยการเป็นหลักในการวินิจฉัยคดีได้ไม่เกินคำขอเพราะความผิดตามมาตรา 276 ไม่ใช่ความผิดส่วนตัว
พิพากษายืน
