แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฝ่ายผู้ตายได้มาเรียกจำเลยไปหา แล้วพวกผู้ตายฟันข้างหลังจำเลย 1 ที แล้วผู้ตายฟันหลังจำเลยอีก 1 ที จำเลยหันไปเห็นผู้ตายถือดาบจ้องจะฟันซ้ำอีก จำเลยจึงแทงไปทางผู้ตาย 1 ที ถูกที่หน้าอกถึงแก่ความตาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันตัวแต่พอสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจใช้มีดปลายแหลมเป็นอาวุธแทงทำร้ายผู้ตายถึงแก่ความตายโดยเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยมิได้เป็นผู้ก่อเหตุร้ายขึ้นก่อน เมื่อจำเลยถูกกลุ้มรุมทำร้ายโดยเหตุอันไม่เป็นธรรม จำเลยก็มีความจำเป็นต้องกระทำเพื่อป้องกันชีวิตตน และเป็นการพอสมควรแก่เหตุ จึงไม่มีความผิด พิพากษายกฟ้อง ปล่อยตัวจำเลยพ้นข้อหาไป มีดของกลางคืนเจ้าของ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า รูปคดีหาใช่เป็นเรื่องจำเลยกระทำไปเพื่อป้องกันชีวิตใหม่ หากแต่เป็นเรื่องต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันและกันโดยสมัครใจ จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายไป ๑ ทีโดยไม่ได้ตั้งใจแทงที่สำคัญโดยเฉพาะเจาะจง แต่บังเอิญถูกที่หน้าอกผู้ตายถึงแก่ความตาย จำเลยไม่มีเจตนาฆ่า จึงผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ มิใช่มาตรา ๒๘๘ พิพากษากลับว่าจำเลยมีความผิดฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ วรรคแรก จำคุก ๓ ปี คำให้การของจำเลยชั้นสอบสวนตลอดจนข้อนำสืบของจำเลยมีประโยชน์แก่การพิจารณา เป็นเหตุบรรเทาโทษลดโทษ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๘ คงเหลือโทษจำคุก ๒ ปี ริบมีดของกลาง
จำเลยฎีกาว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ขอให้พิพากษากลับยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้ใช้อาวุธมีดแทงทำร้ายผู้ตายถึงแก่ความตายจริง และเชื่อว่าฝ่ายผู้ตายได้มาเรียกจำเลยไป แล้วจำเลยไปถูกฟันและยิงโดยพวกผู้ตายวิ่งเข้ามาฟันแผลที่ ๑ ผู้ตายฟันแผลที่ ๒ แผลที่จำเลยถูกทำร้ายอยู่ทางด้านหลังทุกแผล หลังจากถูกฟันจำเลยหันไปเห็นผู้ตายถือดาบจ้องจะฟันซ้ำอีก จำเลยจึงแทงไปทางผู้ตาย ๑ ที ถูกที่หน้าอกถึงแก่ความตาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันตัวแต่พอสมควรแก่เหตุ
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามพิพากษาศาลชั้นต้น
