แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเชื่อโดยสุจริตใจว่าทำนมกันน้ำของผู้เสียหายอยู่ในเขตที่ดินของมารดกจำเลย จำเลยได้ทำลายทำนบนั้นเสียดังนี้ จำเลยไม่มีผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 324 (อ้างฎีกา 292/2483)
ย่อยาว
คดีนี้ มาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ ๑/๒ ซึ่งโจทก์ ฟ้องมาว่าจำเลยที่ ๑ ได้จ้างใช้วานจำเลยที่ ๒ ถึง ๑๑ ให้
ทำลายทำนบกั้นน้ำของนายถวิลเสียหาย โดยจำเลยไม่มีอำนาจจะทำได้ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.๓๒๔,๖๓,๖๔
จำเลยที่ ๑-๒ ให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ ๑-๒ แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ปรับจำเลยที่ ๑ เป็นเงิน ๕๐๐ บาท จำเลยที่ ๒ เป็นเงิน ๒๕๐ บาท ตามมาตรา ๓๒๔
จำเลยที่ ๑-๒ ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยที่ ๑ เชื่อโดยสุจริตใจว่า ทำนบนี้อยู่ในเขตสัมประทานของมารดาจำเลยที่ ๑ การกระทำของจำเลยที่ ๑ ไม่มีความผิดตามฟ้องส่วนจำเลยที่ ๒ ไม่เชื่อพยานว่าจำเลยได้กระทำผิดด้วย
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ ๑-๒
