คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1529/2492

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันกระทำผิดฐานบุกรุกทำร้ายร่างกาย และฆ่าคน โดยเจตนา ศาลชั้นต้นไม่เชื่อข้อเท็จจริงว่าจำเลยกระทำผิดพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์ฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาไม่สมบูรณ์ส่วนข้อหาฐานอื่นไม่เชื่อว่าจำเลยได้กระทำผิดดังศาลชั้นต้น พิพากษายืน โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายเรื่องการฟ้องในข้อหาฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ดังนี้ การจะลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายนี้ ก็ต้องอาศัยข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับข้อหาฐานทำร้ายร่างกายซึ่งศาลล่างวินิจฉัยไปแล้วนั่นเอง เพราะเกิดจากการกระทำคราวเดียวกัน เมื่อศาลล่างไม่เชื่อว่าจำเลยกระทำผิด ศาลฎีกาก็ต้องถือตาม จึงลงโทษจำเลยไม่ได้ ไม่จำต้องวินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์จะสมบูรณ์ในข้อหาฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาหรือไม่

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยฐานบุกรุก ทำร้ายร่างกาย และฆ่าคนโดยเจตนา จำเลยที่ ๑ ต่อสู้ว่าในทางป้องกันตัว จำเลยอื่นปฏิเสธ ศาลชั้นต้นไม่เชื่อข้อเท็จจริง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อหาฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาฟ้องโจทก์ไม่สมบูรณ์ เพราะไม่ได้กล่าวว่าจำเลยกระทำโดยเจตนา และนางจุ่ยเฉ่งตายเพราะการกระทำของจำเลย ส่วนข้อหาฐานอื่นไม่เชื่อข้อเท็จจริงดังศาลชั้นต้น คงพิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฉะเพาะข้อ ก.ม.เรื่องการฟ้องข้อเดียว
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาได้หรือไม่ ก็ต้องอาศัยข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับข้อหาฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาหรือทำร้ายร่างกายซึ่งศาลล่างได้วินิจฉัยไปแล้วนั่นเอง เพราะเกิดจากการกระทำคราวเดียวกัน เมื่อศาลล่างวินิจฉัยว่าจำเลยไม่ได้ทำผิด ศาลฎีกาก็ต้องถือตามนั้น จึงเป็นอันลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาไม่ได้เช่นเดียวกัน ไม่จำต้องวินิจฉัยว่า ฟ้องของโจทก์สมบูรณ์ในข้อหาฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาหรือไม่
พิพากษายืน

Share