แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่ได้รับหนังสือคุ้มครองให้จัดหาฝิ่นสุกส่งรัฐบาลใบคุ้มครองนั้นไม่กินถึงฝิ่นดิบด้วย หากผู้นั้นมีฝิ่นดิบไว้ในครอบครอง ถือว่ามีฝิ่นดิบไว้ในครอบครอง โดยไม่ได้รับอนุญาต มีความผิด.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีฝิ่นดิบไว้ในครอบครองหนัก ๒ กิโลกรัม ๗๐๐ กรัม ราคา ๗๐๒๐ บาท โดยมิได้รับอนุญาต จำเลยให้การว่าฝิ่นรายนี้จำเลยซื้อและพามาโดยมีใบคุ้มครอง ได้ความว่า หนังสือคุ้มครองซึ่งทางการออกให้จำเลยนั้น ให้จำเลยจัดหาแต่ฝิ่นสุกส่งรัฐบาล โจทก์ไม่สืบพะยาน คงสืบแต่พะยานจำเลย
ศาลชั้นต้นเห็นว่า เป็นแต่เพียงผิดเงื่อนไข เอาผิดแก่จำเลยไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง คืนของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า หนังสือคุ้มครองหาคุ้มครองถึงฝิ่นดิบไม่ พิพากษากลับให้จำคุก ๓ เดือน ปรับ ๕ เท่า ราคาฝิ่นเป็นเงิน ๓๕,๐๐๐ บาท ลดให้ ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๒ เดือน ปรับ ๒๓,๔๐๐ บาท โทษจำให้รอ ฝิ่นของกลางให้ริบ
จำเลยฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า หนังสือคุ้มครอง หมายถึง แต่ฝิ่นสุกเท่านั้น หากินถึงฝิ่นดิบไม่ ที่จำเลยมีฝิ่นดิบไว้ในความครอบครอง จึงถือว่าเป็นการมีไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตและได้ความจากเจ้าหน้าที่กรมสรรพสามิตต์ว่า การที่จะหาฝิ่นดิบมาต้มเคี่ยวนั้น จะต้องขออนุญาตจากกรมสรรพสามิตต์เป็นพิเศษ เจ้าพนักงานอื่นใดจะอนุญาตไม่ได้ และกรณีเช่นนี้ในใบคุ้มครองให้ซื้อฝิ่นสุก คุ้มครองไม่ถึง
พิพากษายืน.
