แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สถานที่เกิดเหตุเป็นสารสำคัญที่โจทก์จะต้องกล่าวบรรยายมาในฟ้อง การที่ศาลชั้นต้นยกฟ้อง เพราะฟ้องโจทก์ขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่เกิดการกระทำผิด ย่อมเห็นได้อยู่ในตัวแล้วว่า การกระทำของจำเลยตามที่โจทก์กล่าวอ้างมาในฟ้องไม่ปรากฏแน่ชัดว่าจำเลยได้กระทำผิด ณ สถานที่ใด จึงถือว่าได้มีคำพิพากษาเสร็จเด็ดขาดในความผิด ซึ่งได้ฟ้อง สิทธินำคดีอาญามาฟ้องของโจทก์ย่อมระงับไป แม้โจทก์จะยื่นฟ้องใหม่ก่อนอุทธรณ์คดีนั้น ก็ไม่ทำให้เกิดสิทธิที่จะฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ปืนยิงฆ่านายสะอุ โดยไตร่ตรองไว้ก่อน และพยายามฆ่านายดือรอแม ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๘๙, ๘๐, ๘๓
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธและตัดฟ้องว่า เป็นฟ้องซ้ำ เพราะมูลคดีนี้ ศาลได้พิพากษายกฟ้องโจทก์ไปแล้ว คดีมูลสาเหตุและจำเลยเป็นคนเดียวกัน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า คดีนี้กับคดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๕๗๕/๒๕๑๙ จำเลยเป็นคนเดียวกัน แม้คดียังอยู่ในระหว่างระยะเวลาที่อุทธรณ์ฎีกาได้ก็ตาม ก็ถือว่าศาลได้มีคำพิพากษาเสร็จเด็ดขาดในความผิดซึ่งได้ฟ้อง เป็นฟ้องซ้ำ พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๕๗๕/๒๕๑๙ อยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ ซึ่งคดีดังกล่าวโจทก์ และจำเลยทั้งสองเป็นบุคคลเดียวกัน และความผิดที่จำเลยต้องหาเป็นรายเดียวกันกับคดีนี้ ฟ้องคดีนี้จึงซ้อนกับคดีแรก กรณีต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๗๓ (๑) ประกอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕ โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้อีก พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฎีกาว่า คดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๕๗๕/๒๕๑๙ ของศาลชั้นต้น ยังมิได้อยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ โจทก์ได้ยื่นฟ้องจำเลยในคดีนี้ก่อนที่โจทก์จะยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้น และศาลชั้นต้นได้พิพากษายกฟ้องโจทก์ว่าโจทก์ไม่ได้ระบุสถานที่เกิดเหตุเป็นฟ้องไม่ถูกต้อง เมื่อวันที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๑๙ ต่อมาวันที่ ๘ ธันวาคม โจทก์ได้ยื่นฟ้องจำเลยใหม่ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องว่า เป็นฟ้องซ้ำในวันเดียวกัน ต่อมาโจทก์ได้ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นทั้งสองเรื่อง โจทก์ฟ้องคดีใหม่ก่อนที่โจทก์จะยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้นในคดีแรก ฟ้องโจทก์มิได้ฟ้องซ้ำ เพราะเหตุฟ้องโจทก์บกพร่องไม่ได้ระบุสถานที่เกิดเหตุ ซึ่งศาลชั้นต้นยังมิได้วินิจฉัยเนื้อหาสาระความผิด จึงถือไม่ได้ว่าศาลได้พิพากษาเสร็จเด็จขาดในความผิดซึ่งได้ฟ้องโจทก์ยังมีสิทธิที่จะนำคดีดังกล่าวมาฟ้องต่อศาลได้อีก
ศาลฎีกาเห็นว่า สถานที่เกิดเหตุเป็นศาลสำคัญที่โจทก์จะต้องกล่าวบรรยายมาในฟ้อง เพราะประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘ บังคับว่า ฟ้องต้องทำเป็นหนังสือและมี ฯลฯ รายละเอียดเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ ซึ่งเกิดการกระทำผิด ฯลฯ พอสมควรเท่าที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ดี การที่ศาลชั้นต้นยกฟ้อง เพราะฟ้องโจทก์ขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่เกิดการกระทำผิด ย่อมเห็นได้อยู่ในตัวแล้วว่า การกระทำของจำเลยตามที่โจทก์กล่าวอ้างมาในฟ้องไม่ปรากฏแน่ชัดว่า จำเลยได้กระทำผิด ณ สถานที่ใด จึงถือว่าได้มีคำพิพากษาเสร็จเด็ดขาดในความผิดซึ่งได้ฟ้อง สิทธินำคดีอาญามาฟ้องของโจทก์ย่อมระงับไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๓๙ (๔) แม้โจทก์จะยื่นฟ้องใหม่ก่อนอุทธรณ์คดีนั้น ก็ไม่ทำให้เกิดสิทธิที่จะฟ้อง
พิพากษายื่นในผลแห่งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
