แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในฟ้องโจทก์บรรยายว่าจำเลยใช้ของแข็งมีคมเป็นอาวุธฟันทำร้าย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยใช้ท่อนเหล็กกลมตีทำร้ายนั้น เป็นข้อแตกต่างที่มิใช่สารสำคัญ ทั้งจำเลยมิได้หลงข้อต่อสู้เพราะจำเลยต่อสู้อ้างฐานที่อยู่ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความนั้นได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้วัตถุของแข็งมีคมเป็นอาวุธฟันทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 ให้จำคุก 8 เดือน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยฎีกาว่าอาวุธที่ใช้ทำร้ายตามที่โจทก์นำสืบแตกต่างกับที่กล่าวไว้ในฟ้อง ข้อนี้ปรากฏจากรายงานการตรวจชันสูตรบาดแผลของแพทย์ท้ายฟ้องว่า บาดแผลถูกของแข็งมีคม ซึ่งข้อความนี้เป็นเพียงข้อสันนิษฐานเท่านั้น อาจไม่ถูกต้องตรงกับความเป็นจริงก็ได้ เพราะแพทย์ก็ไม่ได้มาเบิกความประกอบให้เห็นว่าลักษณะของบาดแผลที่ถูกของแข็งมีคมนั้น แตกต่างกับบาดแผลที่ถูกท่อนเหล็กกลมตีว่าต่างกันอย่างไร เพราะฉะนั้นจะฟังว่าบาดแผลที่ปรากฏจากรายงานการตรวจชันสูตรของแพทย์ท้ายฟ้องขัดแย้งกับประจักษ์พยานโจทก์เบิกความนั้นไม่ได้ เมื่อประจักษ์พยานโจทก์สามคนเบิกความยืนยันว่าจำเลยใช้ท่อนเหล็กกลมตีนายมะแอย่อมมีน้ำหนักดีกว่าและควรรับฟังตามประจักษ์พยานโจทก์เบิกความ
ในฟ้องโจทก์บรรยายว่าจำเลยใช้ของแข็งมีคมเป็นอาวุธฟันทำร้ายแต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยใช้ท่อนเหล็กกลมตีทำร้ายนั้น เป็นข้อแตกต่างที่มิใช่สารสำคัญ ทั้งจำเลยมิได้หลงข้อต่อสู้เพราะจำเลยต่อสู้อ้างฐานที่อยู่ ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความนั้นได้
พิพากษายืน
