แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลที่กล่าวในคำขอให้พิจารณาใหม่จะต้องกล่าวโดยละเอียดชัดแจ้ง เพื่อแสดงว่าตนอาจชนะคดีได้อย่างไร มิใช่กล่าวแต่เพียงว่า คดีของจำเลยมีทางชนะคดีโจทก์ เพราะมีข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สนับสนุนคดีของจำเลย โดยไม่มีข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายหรือเหตุผลและหลักฐานอ้างอิงที่จะแสดงให้เห็นได้ชัดแจ้งในคำร้องขอว่า หากพิจารณาใหม่แล้ว ศาลอาจพิพากษาให้ผิดแผกแตกต่างไปจากที่ได้พิพากษาไปแล้ว ฉะนั้นคำร้องขอของจำเลยจึงไม่ต้องด้วยบทบัญญัติมาตรา 208 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ที่ศาลจะสั่งให้มีการพิจารณาใหม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ โดยจำเลยที่ ๒ ในฐานหุ้นส่วนผู้จัดการได้ทำสัญญาเช่าซื้อรถยนต์จากโจทก์ ๑ คัน ราคา ๕๐๐,๐๐๐ บาท จำเลยที่ ๓ เป็นผู้ค้ำประกัน จำเลยผิดนัดไม่ชำระค่าเช่าซื้อ ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยร่วมกันชำระค่าเช่าซื้อที่ค้าง ฯลฯ
จำเลยทั้งสามให้การว่าไม่ต้องรับผิด ฯลฯ ขอให้ยกฟ้อง
วันชี้สองสถาน ศาลชั้นต้นกะประเด็นแล้วสั่งให้จำเลยนำสืบก่อน
วันนัดสืบพยานจำเลย ทนายโจทก์มาศาล ฝ่ายจำเลยไม่มีผู้ใดมาศาลจึงมีคำสั่งว่าจำเลยไม่มีพยานมาสืบและจำเลยขาดนัดพิจารณา ให้เลื่อนไปสืบพยานโจทก์ฝ่ายเดียว ครั้นถึงวันนัดสืบพยานโจทก์ ทนายโจทก์มาศาล ฝ่ายจำเลยและทนายทราบนัดแล้วไม่มีผู้ใดมา และไม่แจ้งเหตุขัดข้อง เมื่อสืบพยานโจทก์ ๑ ปาก แล้วโจทก์ไม่สืบพยานต่อไป ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาในวันเดียวกันนั้นให้จำเลยทั้งสามร่วมกันส่งคืนรถยนต์ในสภาพเรียบร้อยแก่โจทก์ ฯลฯ
จำเลยทั้งสามยื่นคำร้องว่า มิได้จงใจขาดนัดพิจารณา ฯลฯ และจำเลยทั้งสามอ้างว่า คดีของจำเลยมีทางชนะคดีโจทก์เพราะข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สนับสนุนคดีจำเลยทำให้สัญญาเช่าซื้อตกเป็นโมฆะ หรือจำเลยอาจรับผิดไม่ถึงตามคำพิพากษา
โจทก์ยื่นคำแถลงคัดค้านว่า จำเลยจงใจขาดนัดพิจารณา ฯลฯ ขอให้ยกคำร้อง
วันนัดไต่สวนคำร้อง ศาลชั้นต้นเห็นว่าตามคำร้องของจำเลยและคำคัดค้านของโจทก์ คดีพอวินิจฉัยได้แล้วจึงให้งดการไต่สวนและนัดฟังคำสั่ง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยจงใจขาดนัดพิจารณา ให้ยกคำร้อง
จำเลยทั้งสามอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสามฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลจะต้องกล่าวโดยละเอียดชัดแจ้ง เพื่อแสดงว่าตนอาจจะชนะคดีได้อย่างไร มิใช่กล่าวแต่เพียงว่า คดีของจำเลยมีทางชนะคดีโจทก์ เพราะมีข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สนับสนุนคดีของจำเลยทำให้สัญญาเช่าซื้อตกเป็นโมฆะ หรือจำเลยอาจรับผิดไม่ถึงตามคำพิพากษาเท่านั้น โดยไม่มีข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายหรือเหตุผลและหลักฐานอ้างอิงที่จะแสดงให้เห็นได้ชัดแจ้งในคำร้องขอว่า หากพิจารณาใหม่แล้ว ศาลอาจพิพากษาให้ผิดแผกแตกต่างไปจากที่ได้พิพากษาไปแล้ว ฉะนั้นคำร้องขอของจำเลยจึงไม่ต้องบทบัญญัติมาตรา ๒๐๘ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งที่ศาลจะสั่งให้มีการพิจารณาใหม่ได้ ฯลฯ
พิพากษายืน
