แหล่งที่มา : สำนักงาน ส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
จำเลยที่2รับจ้างบุคคลอื่นตกแต่งห้องพักของโรงแรมแต่จำเลยที่2กลับว่าจ้างจำเลยที่1ทำแทนเมื่อจำเลยที่1มาว่าจ้างโจทก์ทำงานดังกล่าวจำเลยที่2และจำเลยที่1จึงเป็นผู้รับเหมาชั้นต้นและผู้รับเหมาช่วงตามลำดับแม้จำเลยที่2จะจ่ายค่าจ้างให้แก่จำเลยที่1แล้วแต่จำเลยที่1มิได้จ่ายให้แก่โจทก์ไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตามจำเลยที่2ก็ยังคงต้องร่วมรับผิดในค่าจ้างค่าล่วงเวลาและค่าทำงานในวันหยุดต่อโจทก์ด้วย ตามประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่103ข้อ7.
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสิบเอ็ดสำนวนฟ้องขอให้บังคับจำเลยที่ 1 และที่ 2ร่วมกันจ่ายค่าจ้างค้างจ่ายแก่โจทก์ จำเลยที่ 2 ให้การว่ามิใช่นายจ้างของโจทก์ ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดชำระเงินค่าจ้างแก่โจทก์
จำเลยที่ 2 ทั้งสิบเอ็กสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาเพียงว่าจำเลยที่ 2 ต้องรับผิดร่วมกับจำเลยที่ 1หรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ความในข้อ 7 แห่งประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 103 ลงวันที่ 16 มีนาคม 2515 กำหนดว่า ในกรณีที่นายจ้างเป้นผู้รับเหมางาน ให้ผู้รับเหมาช่วงถัดขึ้นไปหากมีตลอดสายจนถึงผู้รับเหมาชั้นต้นร่วมรับผิดกับผู้รับเหมาช่วงซึ่งเป็นนายจ้างในค่าจ้างค่าล่วงเวลาและค่าทำงานในวันหยุดซึ่งต้องจ่ายให้แก่ลูกจ้างด้วย การที่จำเลยที่ 2 รับเหมาตกแต่งห้องพักของโรงแรมแชงกริล่าโดยใช้วัสดุและอุปกรณ์ของจำเลยที่ 2 นั้น ก็เป็นสัญญาจ้างทำของระหว่างจำเลยที่ 2 กับโรงแรมแชงกริล่าซึ่งในกรณีต่อมาการที่จำเลยที่ 2 ว่าจ้างจำเลยที่ 1 ตกแต่งห้องพักก็เป็นกรณีจ้างทำของเช่นเดียวกัน เช่นนี้ จำเลยที่ 2 และจำเลยที่ 1 ย่อมเป้นผู้รับเหมาชั้นต้นและผู้รับเหมาช่วงตามลำดับ ดังนั้นเมื่อโจทก์ทั้งสิบเอ็ดสำนวนเป็นลูกจ้างของจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นผู้รับเหมาช่วง โดยจำเลยที่ 2 เป็นผู้รับเหมาชั้นต้นเช่นนี้ กรณีก้ต้องบังคับตามข้อ 7 แห่งประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 103 ลงวันที่ 16 มีนาคม 2515 ซึ่งกำหนดให้จำเลยที่ 2 ในฐานะผู้รับเหมาชั้นต้นต้องรับผิดร่วมกับจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นผู้รับเหมาช่วงในฐานะเป็นลูกหนี้ร่วม ดังนั้นแม้จำเลยที่ 2 ได้จ่ายเงินค่าจ้างให้แก่จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 1 มิได้จ่ายให้แก่โจทก์ ไม่ว่าจะเนื่องด้วยเหตุใดก็ตาม จำเลยที่ 2 ก็ยังคงต้องรับผิดตามบทกฎหมายดังกล่าวอยู่เช่นเดิม
พิพากษายืน.
