แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทรา จำเลยได้ขนเหล้าที่ผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตจากจังหวัดฉะเชิงเทรา ซึ่งอยู่ในลังวางอยู่บนบาทวิถีจะเอาเข้าร้านนั้น ไม่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง จำเลยจึงไม่มีผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีสุราโดยแสดงไม่ได้ว่าซื้อมาจากผู้ที่ควรขายตามมาตรา 4 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติมพ.ศ.2476 กับฐานขนสุราข้ามตำบลตามมาตรา 11,12 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248ศาลชั้นต้นลงโทษฐานขนสุราข้ามเขตตามมาตรา 11,12 จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานซื้อสุราจากผู้ที่ไม่ควรขายตามมาตรา 4 พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม 2476 ไม่ได้เพราะโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ไว้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีน้ำสุราไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายเป็นจำนวน 36 ขวด มีน้ำสุรา 22 ลิตร 50 เซ็นติลิตร ซึ่งจำเลยได้ขนมาจากจังหวัดอื่นเข้ามายังจังหวัดฉะเชิงเทรา โดยจำเลยแสดงให้เข้าใจชัดไม่ได้ว่า ได้ซื้อมาจากผู้ที่ควรขาย และไม่มีหนังสือเป็นพยาน ขอให้ลงโทษ จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นปรับจำเลย 200 บาท ตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 11, 12
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทรา วันเกิดเหตุจำเลยยกไม้ลัง ซึ่งวางอยู่บนบาทวิถีจะเอาเข้าร้านจำเลย แต่ปรากฏว่าเป็นเหล้าผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตขึ้นที่จังหวัดฉะเชิงเทรา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยยกลังสุรา เพื่อจะเอาเข้าร้านนั้น ไม่ใช่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่งฉะนั้นจำเลยจึงไม่มีความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต
พิพากษายืน
