แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลแรงงานวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมายว่าฟ้องของโจทก์คดีนี้เป็นฟ้องซ้อนหรือไม่ ศาลแรงงานวินิจฉัยว่า คำฟ้องของโจทก์คดีนี้ไม่เป็นฟ้องซ้อน คำสั่งของศาลแรงงานดังกล่าวมิได้ทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่องหรือเฉพาะแต่ประเด็นแห่งคดีบางข้อตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24 วรรคสอง แต่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาซึ่งจำเลยจะอุทธรณ์คำสั่งนั้นในระหว่างพิจารณาหาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยที่ 1 ที่ 4 และที่ 5 ร่วมกันชำระเงิน1,181,660.75 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ 1 กรกฎาคม2540 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ หากไม่ชำระให้บังคับจำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 19733 จังหวัดเชียงใหม่ พร้อมสิ่งปลูกสร้างออกขายทอดตลาดชำระหนี้จำนวน 800,000 บาท และบังคับจำนองที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 532 พร้อมสิ่งปลูกสร้างออกขายทอดตลาดชำระหนี้จำนวน 400,000 บาทหากการบังคับจำนองที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวได้เงินไม่พอชำระหนี้ ให้ยึดทรัพย์สินของจำเลยที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 และที่ 5 นำออกขายทอดตลาดเพื่อชำระหนี้โจทก์จนครบ
จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3 ยื่นคำร้องขอให้วินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์เคยฟ้องจำเลยทั้งห้าต่อศาลจังหวัดเชียงใหม่ตามคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 1579/2542 ในข้อหาผิดสัญญาจ้าง บังคับจำนอง เรียกค่าเสียหายซึ่งเป็นมูลหนี้เดียวกับคดีนี้ และโจทก์ขอถอนฟ้อง ศาลจังหวัดเชียงใหม่มีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้อง จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3 อุทธรณ์คำสั่ง คดีอยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ภาค 2 โจทก์มาฟ้องจำเลยทั้งห้าเป็นคดีนี้อีก จึงเป็นฟ้องซ้อนต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 173 วรรคสอง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า คำฟ้องของโจทก์คดีนี้ไม่เป็นฟ้องซ้อนกับคดีก่อน จึงมีคำสั่งให้ยกคำร้องของจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3
จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3 อุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่าก่อนฟ้องคดีนี้โจทก์เคยฟ้องจำเลยทั้งห้าให้ชำระหนี้มูลเดียวกันต่อศาลจังหวัดเชียงใหม่ในคดีหมายเลขดำที่ 1579/2542 โจทก์ยื่นคำบอกกล่าว ขอถอนฟ้องเมื่อวันที่ 5 เมษายน 2542 ศาลจังหวัดเชียงใหม่มีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้อง จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ แล้วโจทก์ยื่นฟ้องจำเลยทั้งห้าเป็นคดีนี้เมื่อวันที่ 9 เมษายน 2542 ต่อมาวันที่ 23 เมษายน 2542 จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3ยื่นอุทธรณ์คำสั่งของศาลจังหวัดเชียงใหม่ที่อนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องต่อศาลอุทธรณ์ภาค 2 แล้วจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3 มายื่นคำร้องขอให้ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมายว่า ฟ้องของโจทก์คดีนี้เป็นฟ้องซ้อนกับคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 1579/2542 ของศาลจังหวัดเชียงใหม่หรือไม่ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่าคำฟ้องของโจทก์คดีนี้ไม่เป็นฟ้องซ้อนกับคดีหมายเลขดำที่ 1579/2542 ของศาลจังหวัดเชียงใหม่ มีคำสั่งให้ยกคำร้องของจำเลยที่ 1 ที่ 2และที่ 3 เห็นว่า คำสั่งซึ่งวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมายของศาลแรงงานกลางดังกล่าวมิได้ทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่องหรือเฉพาะแต่ประเด็นแห่งคดีบางข้อตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24 วรรคสองแต่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาซึ่งจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3 จะอุทธรณ์คำสั่งนั้นในระหว่างพิจารณาหาได้ไม่ เพราะต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 ที่ศาลแรงงานกลางสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสามมาจึงเป็นการไม่ชอบ
พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 3
