แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
จำเลยรับตามฟ้องว่ามีกระสุนปืนชนิดที่นายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้ได้ ไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่ศาลรู้ได้เองว่าเป็นกระสุนปืนอย่างอื่นศาลต้องลงโทษตามฟ้องและคำรับสารภาพ แม้ปืนชนิดที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตได้ กับกระสุนปืนที่ออกใบอนุญาตให้ไม่ได้ จำเลยมีไว้ ในวาระเดียวกันกฎหมายบัญญัติโทษไว้ต่างหากจากกัน จึงเป็นความผิด 2 กรรมต่างกันตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา7, 72 วรรคแรก กับมาตรา78
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 4 เดือน ริบของกลาง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ จำคุกจำเลยเท่าเดิม ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490มาตรา 7, 72 โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ตามคำฟ้องแสดงอยู่ในตัวว่า อาวุธปืนพกชนิดทำเองขนาด .223 มม. ซึ่งจำเลยมีไว้เป็นอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้นั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยแต่ที่ศาลอุทธรณ์เห็นว่า กระสุนปืนของกลางมีขนาดเดียวกับอาวุธปืนที่จำเลยมีคือขนาด .223 มม. และจำเลยมีกระสุนปืนกับอาวุธปืนของกลางในวาระเดียวกัน แสดงว่าจำเลยมีเจตนาจะใช้อาวุธปืนโดยกระสุนปืนนั้นจึงเชื่อว่ากระสุนปืนของกลางสามารถใช้กับอาวุธปืนซึ่งนายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ และไม่ปรากฏว่าเป็นกระสุนปืนชนิดเจาะเกราะหรือชนิดกระสุนเพลิง จึงต้องฟังว่ากระสุนปืนของกลางเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2522)ข้อ 3 จำเลยจึงไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490มาตรา 55, 78 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 7)พ.ศ. 2522 มาตรา 6, 8 นั้น ศาลฎีกายังไม่เห็นพ้องด้วย เพราะถึงแม้ว่าโจทก์ได้บรรยายฟ้องระบุขนาดของอาวุธปืนและกระสุนปืนของกลางว่า.223 มม. เท่ากัน (คดีไม่มีปัญหาว่าโจทก์ระบุขนาดเช่นนี้ถูกต้องตามหลักวิชาหรือไม่) และจำเลยมีไว้ในวาระเดียวกัน แต่เมื่อโจทก์กล่าวในฟ้องด้วยว่ากระสุนปืนของกลางนั้นเป็นกระสุนปืนเล็กกล และว่าเป็นกระสุนปืนที่ไม่อยู่ในหลักเกณฑ์ซึ่งนายทะเบียนท้องที่จะออกใบอนุญาตให้ได้ตามกฎกระทรวงฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2522) ออกตามความในพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 และจำเลยก็ให้การรับสารภาพตามฟ้องแล้ว ศาลก็ไม่อาจฟังข้อเท็จจริงให้แตกต่างออกไปได้ว่ากระสุนปืนเล็กกล 10 นัดของกลางนั้นเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ตามกฎกระทรวงฉบับดังกล่าว และกระสุนปืนเล็กกลของกลางจะเป็นเครื่องกระสุนปืนสำหรับใช้กับอาวุธปืนพกของกลางหรือไม่ก็เป็นข้อเท็จจริงซึ่งศาลไม่อาจทราบได้เองอาวุธปืนกับกระสุนปืนซึ่งจำเลยมีไว้ตามฟ้องแตกต่างกันในแง่ที่ว่าเป็นอาวุธปืนซึ่งนายทะเบียนอาจออกใบอนุญาตให้ได้ กับกระสุนปืนซึ่งนายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้ได้ และกฎหมายบัญญัติโทษไว้ต่างหากจากกันการกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิด 2 กรรม ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490มาตรา 7, 72 วรรคแรก ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยคำสั่งคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 44 ลงวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2519 ข้อ 6 ลดมาตราส่วนโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76 หนึ่งในสาม แล้ววางโทษจำคุก 8 เดือน และมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 78 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2522 มาตรา 8 ลดมาตราส่วนโทษหนึ่งในสาม แล้ววางโทษจำคุก 1 ปี 4 เดือน รวม 2 กระทงเป็นจำคุก 2 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปี ของกลางให้ริบ”
