แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ดุลพินิจในการลงโทษอำนาจตัดสินศาลฎีกา
ย่อยาว
เมื่อปีหนึ่งมาแล้ว อ.ก.จำเลยมีความโกรธ ฮ.ผู้ตายด้วยเรื่อง ฮ.เที่ยวพูดว่าจำเลยลักกระบือ ฮ. วันเกิดเหตุเวลากลางคืน ฮ. ผู้ตายกับบุตร์ภรรยาไปดูลิเกที่วัดเนื่องจากงานบวชนาค อ.ก.จำเลยสมคบกันเดินมายืนห่างตัว ฮ. ๑ วา อ.เป็นคนวิ่งตรงเข้าใช้มีดปลายแหลมแทง ฮ.ที่เอวทะลุถึงท้อง แล้วจำเลยทั้ง ๒ วิ่งหนีไป รุ่งขึ้น ฮ.ตาย ต่อมาเจ้าพนักงานจับจำเลยได้ ก.จำเลยก็รับต่อเจ้าพนักงานว่าวันเกิดเหตุ อ.จำเลยเป็นผู้ชวน ก. แลพูดว่าวันนี้จะฟันคนสักคนหนึ่ง ครั้นมาใกล้โรงลิเก อ.เป็นผู้ใช้มีดแทง ฮ. แล้วจำเลยพากันหนีไป โจทย์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.๒๕๐ ศาลล่างตัดสินลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามกฎหมายอาญา ม.๒๔๙ ให้จำคุก อ. ตลอดชีวิตร์แลจำคุก ก. ๑๕ ปี
จำเลยฝ่ายเดียวฎีกา
ฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างที่วางบท ม.๒๔๙ แลกำหนดโทษ ก. ๑๕ ปี เพราะไม่ได้ความแน่นอนว่าจำเลยทั้ง ๒ จะมีความพยาบาท ฮ.ด้วยเหตุดังกล่าวนี้ฤาเรื่องอื่น เพราะเป็นการนานมาแล้ว ส่วนกำหนดโทษ อ. นั้นนให้แก้เป็นประหารชีวิตร์ เพราะ อ. จำเลยเป็นผู้ใช้มีดแทง ฮ. ในขณะยืนอยู่กับภรรยาโดยปรกติศุขแสดงให้เห็นว่าจำเลยเจตนาฆ่า ฮ. ในที่ประชุมชน กระทำให้ผู้ที่มาดูงานหวาดหวั่นแตกตื่นกันมาก
