แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้ปืนทำเองลำกล้องทำด้วยไม้ อัดกระสุนทางปากกระบอกยิงด้วยแก๊ปโดยใช้สายยางเหนี่ยวไกให้สับแก๊ป ยิงผู้เสียหายในระยะ 6 ศอกผู้เสียหายมีบาดแผลเพียงเป็นรูกลมรัศมี 6 ม.ม. ลึก 4 ม.ม. 3 แห่ง จำเลยรู้ดีว่า ไม่อาจทำให้ถึงตายได้ ฟังไม่ได้ว่ามีเจตนาฆ่า ไม่เป็นความผิดฐานฆ่าคนตามมาตรา 249,60 แต่เป็นผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 เท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้อาวุธปืนยิงนายหรั่ง โดยเจตนาฆ่าให้ตาย หากกระสุนไม่ถูกที่สำคัญ นายหรั่งจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษตามมาตรา 249, 60 และอัยการ โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีอาวุธปืนไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนอีกกระทงหนึ่ง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดฐานพยายามฆ่าคนและฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตาม มาตรา 254 จำคุก 2 ปี นอกจากนั้นคงยืน
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคน
ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า ปืนกระบอกที่จำเลยใช้ยิงนี้ มิได้มีอำนาจทำการประหารได้ร้ายแรงดุจปืนธรรมดาทั่วไปฉนั้น จะถือเอาสิ่งที่สักแต่เรียกกันว่าปืนรายนี้มาว่าเป็นเครื่องมือประหารทำให้ตายยังไม่ได้ จึงยังวินิจฉัยไม่ถนัดว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่านายหรั่งตายเพราะกระสุนปืนที่จำเลยยิงออกไปไม่อาจทำให้นายหรั่งถึงตายได้ การกระทำของจำเลยยังไม่เข้าขีดเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคน
จึงพิพากษายืน
