แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินต่างเจ้าของซึ่งมีคลองสาธารณะคั่น แต่อีกคนหนึ่งทำสะพานข้ามการทำสะพานนั้นจะมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานอาจตกอยู่ในภาระจำยอม สำหรับทางเดินโดยอายุความได้.
ย่อยาว
ได้ความว่าตามที่รับกันว่า โจทก์จำเลยมีที่ดินติดกัน ระหว่างที่ดินมีคลองสาธารณะคั่น โจทก์แถลงรับว่าโจทก์ทำสะพานข้ามเดินผ่านที่จำเลยโดยไม่ได้รับอนุญาตจากทางการและมีทางเดินทางอื่นด้วย จำเลยทำรั้วกั้นทางเดินโจทก์จึงฟ้องว่าทางเดินเป็นภาระจำยอม
ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานแล้ววินิจฉัยว่า เมื่อมีคลองสาธารณะคั่นและโจทก์ทำสะพานโดยไม่ได้รับอนุญาตจากทางการประกอบด้วยมีทางอื่นใช้เดินได้ จึงไม่มีสิทธิภาระจำยอมพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์สั่งให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาต่อไป แล้วพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์ขอให้เปิดทางเดินในสิทธิภาระจำยอมตาม ม.๑๔๐๑ ประมวลแพ่งฯ ซึ่งจำเลยปฏิเสธดังนี้ การที่โจทก์แถลงรับไว้นั้นโจทก์จึงไม่หมดสิทธิที่จะใช้ที่ของจำเลยเป็นทางเดิน เพราะตามหลักเจ้าของภารยะทรัพย์ต้องยอมรับกรรมบางอย่างซึ่งกระทบทรัพย์สินของตนตามความในมาตรา ๑๓๘๗ ประมวลแพ่งฯ เหตุนี้จึงมีข้อเท็จจริงที่ต้องพิจารณาต่อไปว่าโจทก์มีสิทธิหรือไม่ ถ้ามี สิทธิของโจทก์ในเรื่องนี้ย่อมสมบูรณ์ตามนัยข้อกฎหมายดังกล่าวนั้น จึงพิพากษายืนศาลอุทธรณ์
