แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น พิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี จำเลยฎีกา และในฎีกานั้นจำเลยได้อ้างอิงหลักฐานและเหตุผลเพื่อแสดงว่าโจทก์ฟ้องในนามของตนเอง มิใช่ฟ้องในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้เสียหาย ดังนี้ ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า เด็กหญิงบุญเสริมอายุ 14 ปี 4 เดือนเป็นบุตรีโจทก์ อยู่ในความปกครองดูแลของโจทก์ จำเลยได้บังอาจข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงบุญเสริม โดยจำเลยใช้กำลังประทุษร้ายจับแขน อุดปาก ฉุดคร่าพาไปกระทำการข่มขืนกระทำชำเรา ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 59, 276
จำเลยให้การปฏิเสธ และตัดฟ้องว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ตามข้อเท็จจริงของจำเลยนั้น ปรากฏว่าเด็กหญิงบุญเสริม โดยนางย่องมารดาผู้แทนโดยชอบธรรมเป็นโจทก์ฟ้องจำเลย เด็กหญิงบุญเสริมเป็นผู้เสียหายในคดีนี้และเป็นผู้เยาว์นางย่องมารดาเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมจึงมีอำนาจฟ้องคดีนี้แทนเด็กหญิงบุญเสริมได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 3 และ 5 ข้อตัดฟ้องของจำเลยจึงตกไปส่วนข้อเท็จจริงศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ให้จำคุก 2 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกาว่า ตามคำฟ้องของโจทก์ลงวันที่ 3 กรกฎาคม 2507บรรยายไว้แจ้งชัดว่านางย่อง ถนอมสิน โจทก์ นายยัง มลิเครือ จำเลยและเพื่อสนับสนุนให้เห็นเด่นชัดขึ้นอีกว่า นางย่อง ถนอมสินได้ฟ้องในฐานะส่วนตัว มิได้ฟ้องในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงบุญเสริม ก็คือ ตามคำฟ้องข้อ 1 โจทก์ได้บรรยายฟ้องไว้ชัดเจนว่า “ข้อ 1 เด็กหญิงบุญเสริม ชลกิจ อายุ 14 ปี 4 เดือน เป็นบุตรีโจทก์ อยู่ในความปกครองดูแลของโจทก์” คำว่าโจทก์ในที่นี้หมายถึงนางย่อง ถนอมสิน ผู้เป็นโจทก์นั่นเอง ยิ่งกว่านั้นตามหมายนัดไต่สวนมูลฟ้องของศาลชั้นต้น ลงวันที่ 3 กรกฎาคม 2507 ก็ลงไว้ว่านาย (นาง) ย่อง ถนอมสิน โจทก์นายยัง มลิเครือจำเลย ฉะนั้น จึงต้องฟังว่านางย่อง ถนอมสิน ฟ้องในฐานะส่วนตัวซึ่งศาลชอบที่จะยกฟ้องเสีย
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฎีกาของจำเลยเป็นการอ้างอิงหลักฐานและเหตุผลเพื่อแสดงว่าโจทก์ฟ้องในนามของตนเอง มิใช่ฟ้องในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงบุญเสริม ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218พิพากษายืน
