แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
การถือโฉนดไม่แสดงว่าผู้ถือโฉนดครอบครองที่ดิน
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำร้องของผู้ร้อง ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ผู้ร้องนำสืบว่า ผู้ร้องเป็นบุตรบุญธรรมนายจ้อยแต่ไม่ได้จดทะเบียนการรับบุตรบุญธรรม ที่ดินโฉนดที่ 1565 ตำบลบางคูวัด (บางคูวัดเหนือ) อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี เนื้อที่ 2 งาน 38 ตารางวานายจ้อยถือกรรมสิทธิ์ร่วมกับนางแหวว, นางมอน, นายแย้ม, นางปาน ส่วนของนายจ้อยมี 1 ใน 5 ส่วนที่ดินโฉนดที่ 1568 ตำบลเดียวกัน เนื้อที่ 3 ไร่ 1 งาน92 ตารางวานายจ้อยถือกรรมสิทธิ์ร่วมกับนางอรุณี, นางบวน ส่วนของนายจ้อยมี 1 ใน 3 นายจ้อยตายมาประมาณ 30 ปีเศษ ก่อนตายนายจ้อยพูดยกที่ดินส่วนของนายจ้อยทั้งสองแปลงให้ผู้ร้อง มอบโฉนดที่ดินแก่ผู้ร้อง ผู้ร้องเข้าทำประโยชน์เรื่อยมา
ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว คดีมีปัญหาว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์ที่ดินส่วนของนายจ้อยโดยครอบครองปรปักษ์หรือไม่ ได้ความจากนายแจ่ม บำรุงบุตร ว่าที่ดิน 2 แปลงติดต่อเป็นผืนเดียวกัน เป็นที่สวนมีต้นมะพร้าวบ้าง ต้นตาลบ้างแต่ส่วนมากยังเป็นป่าไม้สะแก ที่ผู้ร้องเบิกความว่าได้เข้าทำประโยชน์เรื่อยมาผู้ร้องเบิกความลอย ๆ ไม่มีพยานอื่นสนับสนุน ทั้งเป็นการเบิกความโดยสรุปไม่มีรายละเอียดแสดงว่าผู้ร้องได้เข้าทำประโยชน์ในที่ดินอย่างไร จะเป็นการเข้าครอบครองที่ดินด้วยตนเองหรือครอบครองร่วมกับเจ้าของรวมคนอื่นก็ไม่ปรากฏ ผู้ร้องเบิกความว่าได้เข้าปลูกบ้านในที่ดินโฉนดที่ 1565 ก็ขัดกับคำนางตุ่ม ประสานเสียง เพราะนางตุ่มเบิกความว่าผู้ร้องไม่มีบ้านอยู่ในที่ดินแปลงนี้ ไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับที่ดินแปลงนี้ ที่นางเนื่อง แก่นสุวรรณ์ มารดานางอรุณีเบิกความว่า เมื่อนางอรุณีซื้อที่ดินส่วนของนายพิมพ์ นางอรุณีเข้าไปปลูกต้นไม้ในส่วนของตน โดยผู้ร้องเป็นผู้นำชี้ ข้อนี้ก็ไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อ เพราะนางอรุณีมิได้มาเบิกความเป็นพยาน ทั้งยังขัดกับฎีกาของผู้ร้องที่ว่า ผู้ร้องยังครอบครองรวมกันอยู่มิได้แบ่งแยกเป็นส่วนสัด ผู้ร้องจะทราบได้อย่างไรว่าส่วนของนายพิมพ์ที่นางอรุณีซื้อนั้นอยู่ตรงไหน การที่ผู้ร้องถือโฉนดไว้ก็มิได้แสดงว่าผู้ร้องเข้ายึดถือที่ดินแล้ว ศาลฎีกาเห็นว่าพยานหลักฐานของผู้ร้องรับฟังไม่ได้ว่าผู้ร้องได้เข้าถือสิทธิครอบครองเป็นเจ้าของที่ดินส่วนของนายจ้อยผู้ร้องไม่ได้กรรมสิทธิ์ที่ดินส่วนของนายจ้อยโดยครอบครองปรปักษ์”
พิพากษายืน
